புறநானூறு-7

6

	வடாஅது பனி படு நெடு வரை வடக்கும்,
	தெனாஅது உரு கெழு குமரியின் தெற்கும்,
	குணாஅது கரை பொரு தொடு கடற் குணக்கும்,
	குடாஅது தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்,
5	கீழது முப் புணர் அடுக்கிய முறை முதற் கட்டின்
	நீர் நிலை நிவப்பின் கீழும், மேலது
	ஆனிலை உலகத்தானும், ஆனாது,
	உருவும் புகழும் ஆகி, விரி சீர்த்
	தெரி கோல் ஞமன் போல, ஒரு திறம்
10	பற்றல் இலியரோ! நின் திறம் சிறக்க!
	செய் வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்து,
	கடல் படை குளிப்ப மண்டி, அடர் புகர்ச்
	சிறு கண் யானை செவ்விதின் ஏவி,
	பாசவல் படப்பை ஆர் எயில் பல தந்து,
15	அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நன் கலம்
	பரிசில் மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கி,
	பணியியர் அத்தை, நின் குடையே முனிவர்
	முக் கட் செல்வர் நகர் வலம் செயற்கே!
	இறைஞ்சுக, பெரும! நின் சென்னி சிறந்த
20	நான்மறை முனிவர் ஏந்து கை எதிரே!
	வாடுக, இறைவ! நின் கண்ணி ஒன்னார்
	நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே!
	செலியர் அத்தை, நின் வெகுளி வால் இழை
	மங்கையர் துனித்த வாள் முகத்து எதிரே!
25	ஆங்க, வென்றி எல்லாம் வென்று அகத்து அடக்கிய
	தண்டா ஈகைத் தகை மாண் குடுமி!
	தண் கதிர் மதியம் போலவும், தெறு சுடர்
	ஒண் கதிர் ஞாயிறு போலவும்,
	மன்னிய, பெரும! நீ நிலமிசையானே!

	திணையும் துறையும் அவை; துறை வாழ்த்தியலும் ஆம்.
	பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதியைக் காரி கிழார் பாடியது.

7

	களிறு கடைஇய தாள்,
	கழல் உரீஇய திருந்து அடி,
	கணை பொருது கவி வண் கையால்,
	கண் ஒளிர்வரூஉம் கவின் சாபத்து,
5	மா மறுத்த மலர் மார்பின்,
	தோல் பெயரிய எறுழ் முன்பின்,
	எல்லையும் இரவும் எண்ணாய், பகைவர்
	ஊர் சுடு விளக்கத்து அழு விளிக் கம்பலைக்
	கொள்ளை மேவலை; ஆகலின், நல்ல
10	இல்ல ஆகுபவால் இயல் தேர் வளவ!
	தண் புனல் பரந்த பூசல் மண் மறுத்து
	மீனின் செறுக்கும் யாணர்ப்
	பயன் திகழ் வைப்பின் பிறர் அகன் தலை நாடே.

	திணை வஞ்சி; துறை கொற்றவள்ளை; மழபுல வஞ்சியும் ஆம்.
	சோழன் கரிகாற் பெருவளத்தானைக் கருங்குழலாதனார் பாடியது.

8

	வையம் காவலர் வழிமொழிந்து ஒழுக,
	போகம் வேண்டி, பொதுச் சொல் பொறாஅது,
	இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப,
	ஒடுங்கா உள்ளத்து, ஓம்பா ஈகை,
5	கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை
	யாங்கனம் ஒத்தியோ? வீங்கு செலல் மண்டிலம்!
	பொழுது என வரைதி; புறக்கொடுத்து இறத்தி;
	மாறி வருதி; மலை மறைந்து ஒளித்தி;
	அகல் இரு விசும்பினானும்
10	பகல் விளங்குதியால், பல் கதிர் விரித்தே.

	திணை பாடாண் திணை; துறை இயன்மொழி; பூவை நிலையும் ஆம்.
	சேரமான் கடுங்கோ வாழியாதனைக் கபிலர் பாடியது.

9

	'ஆவும், ஆன் இயற் பார்ப்பன மாக்களும்,
	பெண்டிரும், பிணியுடையீரும், பேணித்
	தென் புல வாழ்நர்க்கு அருங் கடன் இறுக்கும்
	பொன் போல் புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும்,
5	எம் அம்பு கடி விடுதும், நும் அரண் சேர்மின்' என,
	அறத்து ஆறு நுவலும் பூட்கை, மறத்தின்
	கொல் களிற்று மீமிசைக் கொடி விசும்பு நிழற்றும்
	எம் கோ, வாழிய, குடுமி தம் கோச்
	செந் நீர்ப் பசும் பொன் வயிரியர்க்கு ஈத்த,
10	முந்நீர் விழவின், நெடியோன்
	நல் நீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே!

	திணையும் துறையும் அவை.
	பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதியை நெட்டிமையார் பாடியது.