| 451 | நிறைபொறி யுளவவை யறிதலி னெறிமைய முறைபொரு ணிகழினு முறைபடு மறிவிலன் மறைபொரு ளுளவவ னறிவினை மறையல விறைபொருண் முழுவது மறிதிற மிதுவே. |
| 452 | பிணிதரு பிறவிய மறுசுழி யறுவதொர் துணிவிது வெனநம துயர்கெடு முறைமையு மணிதரு சிவகதி யடைதலு மருளுதல் பணிதரு பரமன தருள்படு வகையே. |
| 453 | சொரிவன மலர்மழை துளிகளு நறுவிரை புரிவன வமரர்கள் புகழ்தகு குணமிவை விரிவன துதியொலி விளைவது சிவகதி எரிவன மணியிதெ மிறைவன திடமே. |
| 454 | அரசரு மமரரு மமர்வனர் வினவலின் வரைவில பிறர்களு மனநிலை மகிழ்வெய்த உரைபல வகையினு முளபொரு ளுணரவொர் முரைசென வதிருமெ முனைவரன் மொழியே. |
| 455 | வினையிரு ளடுவன விரிகதி ரியல்பொடு கனையிருள் கடிவன கடுநவை யடுவன மனையிரு ணெறிபெற மதிகெட வடைவன வினையமெ யிறையவ னிணையடி யிவையே. |
| 456 | ஆத்த னிவனென் றடிக ளிடமிசைப் பூத்தனைத் தூவிப் பொருந்து துதிகளி னேத்துநர் கண்டா யிருவினை யுங்கெடப் பாத்தில் சிவகதிப் பான்மைய ரென்றாள். |
| 457 | ஏந்த றிறங்க ளிவையே லமைந்தன போந்த வகையாற் பொருளும் பிழைப்பில வீந்த விவற்றினின் வேற்றுமை வீட்டிற்கு மாய்ந்த வகையா லறிவிமற் றென்றான். |
| 458 | வித்தென்றும் வெந்தால் முளையல தாயெண்மை யொத்தினி துண்டா முயிரும் பிறப்பின்றிச் சித்தி யகத்துச் சிதைவிலெண் டன்மையி னித்திய மாகி நிலையுள தென்னாய். |
| 459 | ஒக்கு மிதுவென வுள்ளங் குளிர்ந்தினி மொக்கலன் சொல்லுமிம் மோக்கத்தைப் பாழ்செய்த தக்கில தாகுந் தலைவ ரியல்பென நக்கன னாய்க்கென்று நன்னுத லென்றான். |
| 460 | பண்டே யெனக்கிம் மயக்கம் பயந்தவன் கண்டார் மயங்குங் கபில புரமென்ப துண்டாங் கதனகத் தோத்துரைக் கின்றனன் றண்டா தவனொடு தாக்கெனச் சொல்லி. |
| 461 | சிறப்பின தென்பதைச் செப்பலுந் தெற்றெனப் பிறப்பறுத் தின்பெய்தும் பெற்றியின் மிக்க வறப்புணை யாகிய வாயிழை யாயான் மறப்பில னென்று வலஞ்செய் தொழிந்தான். |
| 462 | அருளே யுடைய னறனே யறிவா டெருளா தவரைத் தெருட்டல் லதுவே பொருளா வுடையாள் புலனே நிறைந்தாள் இருடீர் சுடர்போ லெழுந்தா ளவன்மேல். |
| 426 | பேர்த்தினவண் வார லில்லாப்பிறவியாந் தான மென்னிற் றீர்த்திவண் வார லின்மைசேர்விடக் குண்மை யாமோ கூர்த்தலில் வினையி னின்மைகூறுவ னென்றி யாயி னார்த்துள னவனே யாயினண்ணுமே வினையு மென்றான். |
| 427 | பிறப்பதை வீடு மென்னேனவ்விடம் பேர்ப்பின் றென்னே னுறத்தகு வினைக டாமுமுண்மையா லொட்டு மென்னேன் மறத்தலில் யோக பாவமாசதா மீட்டு மென்ப திறப்பவும் வேண்டு கின்றேற்கெய்தல நின்சொ லென்றாள். |
| 428 | பிறக்குந்தன் ஞானத் தாலும்பின்னுந்தன் னுண்மை யாலும் புறப்பொருள் கொண்டு நின்றுபுல்லிய சிந்தை யாலுஞ் சிறப்புடை வீடி தென்றுசெப்புநீ தீவி னையைத் துறக்குமா றில்லை நல்லாய்சொல்லுநீ வல்ல தென்றான். |
| 429 | நன்றியில் கார ணங்கணாட்டிநீ காட்டி னவ்வு மொன்றுநா னொட்டல் செல்லேன்யோடுகொடு பாவ நின்றாற் குன்றினிற் கூர்ங்கை நாட்டாற்கூடுநோ யாதிற் குண்டோ வொன்றுநீ யுணர மாட்டாயொழிகநின் னுரையு மென்றாள். |
| 430 | கருவிதா னொன்று மின்றிக்கடையிலாப் பொருளை யெல்லா மருவிய ஞானந் தன்னாலறியுமெம் மிறைவ னென்பாய் கருவிதா னகத்தி னாயகடையிலா ஞான மன்றோ மருவியார்க் கமிர்த மொப்பாய்மாற்றந்தா விதனுக் கென்றான். |
| 431 | வினையுமவ் வினையி னாயவிகலஞா னங்க டாமு மினையவே கருவி யென்றாலிங்குநின் னுள்ளம் வையாய் முனைவனாய் மூர்த்தி யல்லான்மூடுமே மாசு மென்பாய் கனைகட லென்லை காணுங்காக்கையொத் தாங்கொ லென்றாள். |
| 432 | கொண்டதன் கரணந் தானுமில்லையேற் கூற்று மில்லை மண்டினர் வினவு வார்க்குமலைச்சிலம் பனைய னென்றா லுண்டுதன் கரணந் தானுமுரைக்குநர்க் குறுவ னென்னிற் பண்டுசெய் நல்வி னையைப்பகவனே யென்று மென்றான். |
| 433 | தனுவெனுங் கருவி தன்னாற்றன்னடைந் தார்க டன்னை வினவின வுணர்ந்து சொல்லும்வினையினுக் கின்ன துண்டோ சினவினுந் தேர வொன்றுசெப்புவன் செல்க தீயுட் கனவினு நின்ன னாரைக்காணல னாக வென்றாள். |
| 434 | முறையினா லறிய லன்னேன் மூத்தலே யிளமை சாக்கா டுறையல வொருவன் கண்ணே யுடனவை யாக வொட்டி னிறைவனா ருணர்வு தானுமின்மைமே லெழலும் வேண்டி யறைதுநா மன்ன மன்னா யன்னண மாக வென்றான். |
| 435 | சீலவான் றெய்வ யாக்கைதிண்ணிதா வெய்தி நின்றார் காலமூன் றானு முய்த்துக்காட்டலுங் காண்டு மன்றோ ஞாலமூன் றானு மிக்கஞானவா னான நாதன் போலுமென் றோர்தல் செல்லாய்போர்த்தனை யகமு மென்றாள். |
| 436 | நாளெல்லா மாகி நின்றநன்பொரு டம்மை யெல்லாங் கோளெல்லாந் தானொ ருங்கேகொள்ளுமே லீர்ங்கு வள்ளைத் தாளெல்லாந் தானொ ருங்கேதானுநல் லானோர் நல்ல வாளினா லேறு முண்டேல்வாய்க்குநின் னுரையு மென்றான். |
| 437 | நீருநீர் தோறு முவ்வாநலையிற்றே திங்க ளென்று மூரினூர் தோறு மொவ்வாவொளியிற்றே ஞாயி றென்றும் யாரின்யார் கேட்ட றீவாரன்னனே யண்ண லென்றார் தேரனீ சொன்ன தன்னம்சேரல வாக வென்றாள். |
| 438 | அளவிலாப் பல்பொ ருள்கட்காகுபண் பாகி நின்ற வுளவெலாப் பொதுக்கு ணத்தானொருங்குகோ ளீயுமென்னிற் பிளவெலா மாகு மன்றேபெற்றிதா மொத்த லில்லேற் கொளவெலா ஞானந் தானுங்கொள்ளுமா றெவன்கொ லென்றான். |
| 439 | ஒன்றல்லாப் பலபொ ருளுமொத்தொவ்வாப் பெற்றி யாலே நின்றுகோட் செய்யு மென்றானீடிய குற்ற மாகா தென்றலா லின்ன தன்மையிறைவன தறிவு மெய்ம்மை யின்றெலாங் கேட்டு மோராயேடனீ யென்று சொன்னாள். |
| 440 | எல்லையில் பொருள்க டம்மை எல்லையி லறிவி னாலே யெல்லையின் றறியு மெங்க ளெல்லையி லறிவ னென்பாய் எல்லையில் பொருள்க டம்மை யெல்லையின் றறியி னின்ற வெல்லையி லறிவு தானு மெங்ஙன மெய்து மென்றான். |
| 441 | துளக்கில்லாப் பலபொ ருளுந்தொக்கதன் றன்மை யெல்லாம் விளக்குமே ஞாயி றொப்பவென்பது மேலுஞ் சொன்னேற் களக்கிவர் தன்ன மன்னாயாத்தன தறிவு மென்றென் றிளக்கிநீ யின்னு ம·தேசொல்லுதி யேழை யென்றாள். |
| 442 | ஓதலி லுணர்வு மின்றேலூறவற் குண்டு மாகு மோதலி லுணர்வு முண்டேலொன்றுமே பலவும் வேண்டா மோதலி லுணர்பொ ரூடாமுள்ளவும் மில்ல வும்மே லேதமா மில்பொ ருண்மேனிகழ்ச்சிதா னிறைவற் கென்றான். |
| 443 | சென்றவக் குணங்க டாமுஞ்செல்லுமக் குணங்க டாமு மன்றையக் குணங்க டாமுமப்பொருட் டன்மை யாலே நின்றதன் ஞானந் தன்னானிருமல னுணரு மென்றாற் பொன்றின வெதிர்வ வென்றல்பொருள்களுக் கில்லை யென்றாள். |
| 444 | பிறவிதா னொன்று மில்லான்பெரியனே யென்று நின்றான் மறவிதா னில்லை யோனிமன்னுநான் கென்னு மில்லா னறவியா யுந்த நூலுள் ளாத்தனா மாயி னக்காற் புறவினிற் புரளுங் கல்லும்புண்ணிய னாக வென்றான். |
| 445 | பிறத்தலே தலைமை யாயிற்பிள்ளைக ளல்ல தென்னை யறக்கெட றான தென்னிலட்டக வித்து வெந்தாம் புறப்படும் போர்வை யாலேற்புண்டொழு நோய ராகச் சிறப்புடை யண்ண றன்னைக்கல்லெனச் சொல்லு வாய்க்கே. |
| 446 | அடைவிலா யோனி யானாயாருமொப் பாரு மின்றிக் கடையிலா ஞான மெய்திக்கணங்கணான் மூன்றுஞ் சூழ்ந்து புடையெலாம் போற்றி யேத்தப்பொன்னெயிற் பிண்டி மூன்று குடையினா னிறைவ னென்றாற்குற்றமிங் கென்னை யென்றாள். |
| 447 | கோதியிட் டுள்ள தெல்லாங்குண்டல கேசி யென்பா ளாதிசா லாவ ணத்துளார்கதர் தம்மை வென்ற வீதியீ தென்று சொல்லிவீழ்ந்தனை நீயு மென்றா ணீதியாற் சொல்லி வென்றநீலமா கேசி நல்லாள். |
| 448 | பேதைக ளுரைப்பன வேசொல்லிப்பெரிதலப் பாட்டினைநீ பேதைமற் றிவன்பெரி தெனப்படும்கருத்துடை மிகுதியினாய் தாதையைத் தலைவனைத் தத்துவதரிசியைத் தவநெறியி னீதியை யருளிய நிருமலன்றகைநினக் குரைப்ப னென்றாள். |
| 449 | பகைபசி பிணியொடு பரிவின பலகெட முகைமலர் தளிரொடு முறிமரம் வெறிசெய மிசைநிலம் விளைவெய்த விழைவொடு மகிழ்வன திசைதொறு மிவைபிற சுகதன செலவே. |
| 450 | குழுவன பிரிவன குறைவில நிலையின எழுவன விழுவன விறுதியி லியல்பின வழுவலில் பொருள்களை மலர்கையின் மணியென முழுவது முணருமெ முனைவர னறிவே |
| 401 | ஆண்டில்லை யென்பன் னதுவுள்வழி யுண்டு மென்ப னீண்டின்மை யுண்மை யிவையாக விசைத்து நின்றேன் வேண்டி யனவே முடிப்பாய்விரி பொன்னெ யிலு ளீண்டி யிமையோர் தொழுவானெம் மிறையு மென்னாய். |
| 402 | கொல்லேற்றின் கோடு குழக்கன்றது வாயி னக்கா லில்லாகு மென்றி யிவையிங்ஙன முண்மை யின்மை சொல்லேனு மல்லே னதுசொல்லுவன் யானு மன்னாய் கொல்லேற தாகப் பொழுதேயுடன் கூறு கென்றான். |
| 403 | ஏறாய காலத் தெழினல்லது வத்து பேதங் கூறாரெ ழாத குழக்கன்றினுக் கின்மை முன்னா வீறாகி நிற்கும் முதலுண்மையிற் கின்மை யெங்கு மாறியாது மில்லை கலைக்குண்மையு மற்றுமென்றாள். |
| 404 | கன்று முயலுங் கழுதைப்பெயர் பெற்ற னவுங் குன்றுந் தலையுட் பெறப்பாடெய்தல் கோடு றுப்பா வென்றும் மவற்றுக் கெழலில்லைநின் பேத மென்றாற் சென்றுஞ் சிலவிற் சிலவின்மையு மாகு மென்றான். |
| 405 | இல்லாத கோட்டை யுளதாக வெடுத்து மென்று சொல்லார்கள் பேதம் சொலவேண்டுவை யாயி னக்காற் புல்லாது நில்லாப் பொருடங்களுக் குண்மைக் கின்மை கல்லாது நீயுங் கழுதைக்கருள் செய்தி யென்றாள். |
| 406 | இல்லை வலக்கை யிடக்கைவகை யால தென்றுஞ் சொல்லின் னதற்கு மதுவேயெனுஞ் சூழ்ச்சி மிக்கா யொல்லை யிரண்டு முளவாக வுணர்ந்தனை நீ நல்லை பெரிதும் மெனமொக்கல னக்க னனே. |
| 407 | இக்கை வகையா லதுதானுள தாயி னக்காற் றொக்க விரண்டும் முடனாதலிற் றூய்தொ ருபால் பக்கம் மதுவும் படுபாழினிக் காலு மற்றாய்ச் செக்கின்கணைபோன்றினிச் சென்றுருள் சேம மென்றாள். |
| 408 | கைகால் வகையால் பெறப்பாடிலை காலு மற்றாய் மெய்தா மொழிய வவைபாறெய்தல் வேண்டு தலாற் கொய்தார் நறும்பூங் குழலாய்குழ மண்ணர் களாச் செய்தா யுலகிற் சிறுமானுயர் தம்மை யென்றான். |
| 409 | கால்கால் வகையா லுளகைகளுங் கையி னற்றாய்ப் பாலாய் முடியு மவைபண்டை யியல்பி னாலே யேலா திவைதா முளவெத்திறத் தானு மென்னி னாலாவ தான முடிவி னாயொடு நண்டு மொத்தாய்.. |
| 410 | அல்லென் றுரைத்த வுரைதானுமெம் மாக மத்து ளில்லென்ற வாறென் றிவையிங்ஙனம் வேண்டு கின்றாய் சொல்லன்று நாயைந் நரிதானென்னச் சொல்லு கின்றா னில்லென்ற வாறோ நரிதன்னையு மென்ற னனே. |
| 411 | நாய்கொன் னரிகொல் லெனத்தோன்றுமுணர்வு நண்ணி யாய்சொல் லிரண்டின் னுணர்ந்தல்லதுவன்மை யென்றாய் நீசொல் லறியா யறிவார்நெறிநேடு கில்லாய் பேய்சொல் லுபவே பலசொல்லிப்பிதற்ற லென்றாள். |
| 412 | பேரும் உணர்வும் பொருளில்லதற் கில்லை யென்றி சார்வும் மகல்வுந் தலைப்பெய்தலோ டுள்ள மின்மை நோ¢ங் கிவையு முணராமையிற் கென்ற னனாய்த் தேரன் சிறிதே தெரிகோதையை நக்க னனே. |
| 413 | ஆத்தன் னுரைத்த பொருடன்னையவ் வாக மத்தாற் சாத்தன் பயின்றா லறியாவிடுந் தன்மை யுண்டோ வீர்த்திங் குரைத்த பலதம்முளொன் றின்ன தென்னா யோத்தின் வகையாற் பெயரோடுணர் வின்மைக் கென்றாள் |
| 414 | ஒன்றி னியற்கை யொருவான்பொருட் கில்லை யென்றே யென்று முரைத்தி யிரும்பெய்திய வெம்மை யந்நீர் சென்றும் மறுகித் தீக்குணஞ் சேர்ந்த தற்றேற் குன்றும் பிறவோ வினிநீண்ட கோளு மென்றான். |
| 415 | கொண்ட வுடம்போடுயிர் தானுடன் கூடி நின்றாற் கண்டு முணர்ந்து மவையாவதென் கல்வி யில்லா யுண்டங்க ணின்ற வுயிர்க்காக வுரைப்ப தொக்கும் பிண்டந் நிகழ்ச்சி பிழைப்பாகு நினக்கு மென்றாள். |
| 416 | மெச்சி யிடத்தாற் பிறிதின்மை விளம்பு கின்றாய் பிச்சை முதலாப் பெரிதாவறஞ் செய்த வன்றா னச்செல் கதியுள் ளமரன்னெனப் பாடு மின்றே விச்செய்கை யெல்லா மிகழ்வாம்பிற வென்ற னனே. |
| 417 | ஊனத்தை யின்றி வழங்காவுழல் கின்ற போழ்து மானத்தி னீங்கி வதங்காத்து வருந்தும் போழ்தும் வானத்த தாய பொழுதுமன் னுயிர தென்றா டானத்தி னுண்மை யிதுதத்துவ மாக்கொ ளென்றாள். |
| 418 | காலம் பிறிதிற் பொருளில்லெனக் காட்டு கின்றாய் ஞால மறியத் தவஞ்செய்தவ னல்லு யிர்தா னேலங்கொள் கோதா யெதிர்காலத்தி னின்மை யாமேற் சீலங்கள் காத்தல் வருத்தஞ்சிதை வாக வென்றான். |
| 419 | ஆற்ற வருந்தித் தவஞ்செய்து மரிய காத்துந் நோற்றும் பெரிதுந் நுணுகாநின்ற பொழுதி னானும் மேற்ற முடைய விமையானெனப் பட்ட போழ்துஞ் சாற்றி னுயிர்தன் பொழுதே யுண்மை தங்கு மென்றாள். |
| 420 | நூறா னிரும்பாய் நிகழாமை நொடிதி யாங்கே பாறான் றயிரா மெனநின்று பயிற்று தியான் மாறா னுடையா ருரையொக்குநின் மாற்ற மென்னாத் தேறார் தெருண்டா ரெனச் சொல்லினன் றேர னும்மே. |
| 421 | தத்தந் நிமித்தந் தலைப்பெய்துதங் காரி யம்மா யொத்த பொருள்க ணிகழ்வாக்க முரைத்து நின்றேன் பித்தனி னோப்பப் பிறிதிற்பிறி தாமென் பனோ வித்தின் வழியா னுரைநீயும்வெள் யானை யென்றாள். |
| 422 | கூடா பொருள்கள் பிறிதின்குணத் துண்மை யென்பாய் பாடாஅலப் புட்பத் தனவாகிய பண்பு நாற்றம் மோடாவ தெய்திற் றெனவையமுரைக் கின்ற த·தா னாடாது சொன்னா யதனன்மை யொழிக வென்றான். |
| 423 | போதுக்க வாசம் புதுவோட்டைப் பொருந்தினாலும் மேதக்க நாற்ற மிதுபூவின தென்ப மிக்கார் தாதுக்க நின்று மவைபோக்குந் ததாக தற்கென் றேதுக்கள் காட்டி முடித்தாளிணை யில்ல நல்லாள். |
| 424 | வீட்டிட மென்று நின்னால்வேண்டவும் பட்ட தன்னை நாட்டுவ னதுவு நாயிற்கென்றுநன் றென்றி யாயிற் சூட்டடு நரகந் தானுஞ்சுடர்ந்தநற் சுவர்க்கந் தானும் பூட்டின முரைத்த வக்காற்போந்ததங் கென்னை யென்றான். |
| 425 | கதியின வகைய வாறுங்கந்தபிண் டங்கள் சொன்னான் பதியின வென்ன நின்றாய்பாக்கனாய் காட்டு தீயால் விதியினின் விளையட் டார்தம்வீட்டிட மின்ன தென்றாற் கதுவென்னை யென்னச் சொன்னாலாகம மல்ல தாமோ. |
