நீலகேசி, -38

301	மெய்யளவிற் றுயிரென்றுமெய்யகத் தடக்குரைத்தல் பொய்யளவைக் குடங்குடத்திற்புகலருமை போலென்பாய் மெய்யளவ்¢ன் மெய்யுணர்வைமெய்யகத் தடக்குரைத்தி யையனையே யடங்கானென்றதுவாதன் வண்ணக்கால்.

302	அருவாத லாலடங்குமுணர்வுதா னங்கென்னிற் பெருவாத மங்கில்லைபெற்றியொன் றறியாத திருவாள னுரைவண்ணந்தீட்டொட்டுக் கலப்பியாப் புருவாய வுடம்பினோடுணர்வினுக் குளதாமோ.

303	யாப்புண்டா லுழப்பதவ்வுயிரென்றேற் கதுவன்று போய்ப்பிண்டத் துழப்புழப்பப்புலம்புவ தென்செயலென்பா யேப்புண்பட் டான்படநோயேதிலர்க்காய்ச் சோமாகிச் சாப்புண்பட் டேனென்றுசாற்றுவதுன் றத்துவமோ.

304	உழப்புழப்பச் செய்கையானுறுதுயருற் றேனென்றல் பிழைப்பதுவாக் கருதாதேபெருவழியு ளிடறுதியா லுழப்பறிவு குறிசெய்கையொருவனவே யெனச்சொன்னார்க் கிழிக்குவதிங் கில்லாமையிதனாலே யறியனென்றாள்.

305	அருவாயில் யாப்பில்லையன்றாயிற் குறைபடூஉ மிருவாறின் கூட்டமுந்தீதென்ப தெம்மிடமே மருவாதா யுரைத்ததனைமனங்கொள்ளா யதுவன்றிப் பொருவாறொன் றுரைத்தாலுமொருவாறு முணராயால்.

306	அறிவெழுந் தவலிக்குமென்பதூஉ மதுவெழப் பிறிதொன்று பேதுறுமங்கென்பதூஉம் பெரும்பேதாய் குறிகொண்டா ருரையன்றாற்குற்றமே கொளலுறுவாய் பொறிகொண்டு காற்றினையும்போகாமற் சிமிழாயோ.

307	பிறன்சுமவான் றானடவான்பெருவினையு முய்க்கில்லா வறஞ்செய்தா னமருலகிற்செல்லும்வா யரிதென்று புறம்புறம்பே சொல்லியெம்பொருணிகழ்ச்சி யறியாயாற் கறங்குகளி மல்லனவுங்காற்றெறியத் திரியாவோ.

308	மகனேயாய்ப் பிறப்பினு மாதுயரங் கேடில்லை யவனாகா னாயினு மறஞ் செய்த லவமாகு மெவனாகு மென்றெம திட்டமே யுரைத்தியா னகைநாணி நீநின்னை நன்பகலே மறைக்கின்றாய்.

309	வீயுடம்பிட் டுயிர்சென்று வினையுடம்பு முளகாகத் தாயுடம்பி னகத்துடம்பு தான்வைத்த தின்றியே நீயுடம்பு பெற்றவா றுரையென்பாய் நிழல்போலும் டேயுடம்பு பிறிதுடம்பிற் புகல்பேதாய் காணாயோ.

310	எப்பொருளு மொன்றொன்றிற்கிடங்கொடுத்த விரும்புண்ணீர் புககிடங்கொண் டடங்குதலேபோலவும் தந்தைதாய் சுக்கிலமுஞ் சோணிதமுந்தழீஇச்சுதையு ணெய்யனைத்தா யொத்துடம்பி னகத்தடங்கியுடன்பெருக மெனவுரைத்தாள்.

311	செய்வினைதா னிற்பவே பயனெய்து மென்பதூஉ மவ்வினை யறக்கெட்டா லதுவிளையு மென்பதூஉ மிவ்விரண்டும் வேண்டுத லெமக்கில்லை யெடுத்துரைப்பி னைவினையி னிலைதோற்ற நாசந்தா னாட்டுங்கால்.

312	பைம்பொன்செய் குடமழித்து;பன்மணிசேர் முடிசெய்தாற் செம்பொன்னா னிலையுதலுஞ்சிதைவாக்க மவைபெறலு நம்பான்றிங் கிவைபோலநரர்தேவ ருயிர்களையும் வம்பென்று கருதனீவைகலும்யா முரையாமோ.

313	கொன்ற பாவமுண் டாயின் குறட்கண்ணும் ஒன்று மேயென் றுரைப்பனெப் பாரியார் பொன்றினும் புத்த ரேநீவி¡; சொல்லின சென்று சேர்தலைச் சித்தம தின்மையால்.

314	சொன்ன சூனைத் துறந்தவற் றட்டன பின்னை யுண்டல் பிழைப்புடைத் தென்றியா னன்னு தல்லைத் துறந்தவ ளட்டது தன்னை யுண்டுந் தவசியை யல்லையோ

315	கொன்ற பாவங் கெடுகெனக் கையிட்டு நின்ற தென்பது நீயுரைப் பாயெனி னன்று துன்னின தாதன்மை யாற்சொன்னாய் சென்றும் வந்துந் தியானம் புகலென்றாள்.

316	இன்ப துன்ப மிருவினைக் காரிய மென்ப வர்க்கென்னை யேதமுண் டென்றியேற் பின்பு பேணுந் தவத்தினி னாகிய துன்ப வர்க்குந் துதாங்கனத் தொன்றுமே.

317	செய்த தீவினை சென்றின்ப மாக்குமென் றி·து ரைப்பவ ரீங்கில்லை யாயினும் பொய்கள் சொல்லிப் புலைமக னேயெம்மை வைதல் காரண மாநின்று வைதியோ.

318	இந்திரி யங்களை வென்றற் பொருட்டென வந்து டம்பு வருத்தல் பழுதென்பாய் தந்து ரைத்த தலைமழி யாதிய சிந்த னைக்கிவை செய்வதெ னோசொல்லாய்.

319	புனைவு வேண்டலர் போக நுகர்விலர் நினைவிற் கேயிடை கோளென நேர்தலா லினைய வும்மல மேறினு மென்செய மனைய தான்மக்கள் யாக்கையின் வண்ணமே.

320	பாவந் துய்த்துமென் றோமல்ல துய்ப்பினு மாவ தின்மைக் கரசுரைத் தாயன்றோ வோவ லின்பந் தருமெ னுயிரென்பாய் தேவ னாகித் திரிந்துதான் காட்டிக்காண்.

321	அழிவு காலத் தறத்தொடர்ப் பாடெலா மொழியல் வேண்டுமென் றொற்றுமை தாங்கொளீஇ வழியுங் காட்டுமம் மாண்புடை யார்கண்மேற் பழியிங் கிட்டுரைத் தாற்பய னென்னையோ.

322	சிந்த னையினுந் தீவினை யாமென்பார்க் கைந்திற் காம மமையுமென் றீரென்பாய் சுந்த மாகச் சுவடறு வீரென வந்தி தோறும் புடைக்க வமையுமோ.

323	பெண்ம கள்ளிர் பிறகிட வுண்பவர் கண்ணி னாலில்லுட் கந்தியைக் காணினு முண்ண லம்மெனும் மோத்துடை யார்களைத் திண்ண தாவைது தீவினை கோடியோ.

324	பிள்ளை பெண்ணலி யாயினும் மாண்வயிற் றுள்ள தேயென் றொழுக்கங் கொடுத்தியாற் பிள்ளை பெண்ணலி யன்மையை யாதினா லுள்ளங் கொண்டிழ வூசி யுரைப்பதே.

325	மோனம் பொய்யஞ்சிக் கொண்டவன் மெய்யுரைக் கூனந் தோன்றி லுரைத்தன னென்றியேற் றானம் யாவர்க்குஞ் செய்வது நன்றனென்பா யீன மென்னோ தெருச்சுமக் கிற்றியோ.

திருக்குறள் அதிகாரம் - 11-8

செய்ந்நன்றி அறிதல் 

(8)
நன்றி மறப்பது நன்றன்று நன்றல்லது
அன்றே மறப்பது நன்று
கருத்து
ஒருவர் முன்செய்த உதவியை மறப்பது
தருமம் அன்று ;அவர் செய்த தீமையை
அப்பொழுதே மறத்தல் அறமாகும்.

சூளாமணி, -1-24

   அமரர்களின் வியப்பு

சீய மாயிரஞ் செகுத்திடுந் திறலது வயமா வாய வாயிர மாயிர மடுதிற லரிமா ஏயெ னாமுனிங் கழித்தன னிவனெனத் தத்தம் வாயின் மேல்விரல் வைத்துநின் றமரர்கண் மருண்டார்

718

அழிந்த கோளரிக் குருதிய தடுங்கடங் களிற்றோ டொழிந்த வெண்மருப் புடைந்தவு மொளிமுத்த மணியும் பொழிந்து கல்லறைப் பொலிவது குலிகச்சே றலம்பி யிழிந்த கங்கையி னருவியொத் திழிந்தவவ் விடத்தே

719

திவிட்டனின் சால்புடைமை

யாது மற்றதற் குவந்திலன் வியந்தில னிகலோ னோத நித்திலம் புரிவளை யொளியவற் குறுகி யேத மற்றிது கடிந்தன னின்னினி யடிகள் போதும் போதன புரத்துக்கென் றுரைத்தனன் புகழோன்

720

தம்பி யாற்றல்கண் டுவந்துதன் மனந்தளிர்த் தொளியால் வம்பு கொண்டவன் போனின்று வளைவண்ணன் மொழிந்தா னம்பி நாமினி நளிவரைத் தாழ்வார்கண் டல்லா லிம்பர் போம்படித் தன்றுசெங் குருதிய திழிவே

721

இதுமுதல் 10 செய்யுள்கள் ஒருதொடர் -திவிட்டநம்பிக்கு விசயன் குறிஞ்சிநில வனப்பினை எடுத்துக் கூறல்

ஆங்கண் மால்வரை யழகுகண் டரைசர்கள் பரவும் வீங்கு பைங்கழ லிளையவன் வியந்துகண் மலரச் வீங்கி மாண்பின வினையன விவையென வினிதின் வாங்கு நீரணி வளை வண்ண னுரைக்கிய வலித்தான்

722

புள்ளுங் கொல்லென வொலிசெயும் பொழில்புடை யுடைய கள்ளி னுண்டுளி கலந்துகா லசைத்தொறுங் கமழு வுள்ளுந் தாதுகொண் டூதுவண் டறாதன வொளிசேர் வெள்ளென் றோன்றுவ கயமல்ல பளிக்கறை விறலோய்

723

காளை வண்ணத்த களிவண்டு கதிவிய துகளாற் றாளை மூசிய தாமரைத் தடம்பல வவற்று ளாளி மொய்ம்பவங் ககலிலை யலரொடுங் கிழிய வாளை பாய்வன கயமல்ல வனத்திடர் மறவோய்

724

மன்னு வார்துளித் திவலைய மலைமருங் கிருண்டு துன்னு மாந்தர்கள் பனிப்புறத் துணைமையோ டதிர்வ இன்ன வாம்பல வுருவுக ளிவற்றினு ளிடையே மின்னு வார்ந்தன முகிலல்ல களிறுகள் விறலோய்

725

உவரி மாக்கட் னுரையென வொளிர்தரு மயிர அவரை வார்புனத் தருந்திமே யருவிநீர் பருகி இவரு மால்வரை யிளமழை தவழ்ந்தென விவையே கவரி மாப்புடை பெயர்வன கடல்வண்ண காணாய்

726

வேறு

துள்ளிய ரும்புனற் றுளங்குபா றைக்கலத் துள்ளுரா விக்கிடந் தொளிருமொண் கேழ்மணி நள்ளிரா வின்றலை நகுபவா னத்திடைப் பிள்ளைநா ளம்பிறை பிழற்தல்போ லுங்களே

727

வழையும்வா ழைத்தடங் காடுமூ டிப்புடங் கழையும்வே யுங்கலந் திருண்டு காண் டற்கரு முழையுமூ ரிம்மணிக் கல்லுமெல் லாநின திழையினம் பொன்னொளி யெரிப்பத்தோன் றுங்களே

728

பருவமோ வாமுகிற் படல மூடிக்கிடந் திரவுண்டே னைப்பக லில்லையொல் லென்றிழித் தருவி யோ வாபுரண் டசும்புபற் றித்தட வரையின்றாழ் வார்நிலம் வழங்கலா கார்களே

729

சூரலப் பித்தொடர்ந் தடர்துளங் கும்மரில் வேரலோ டும்மிடைந் திருண்டுவிண் டுவ்விடார் ஊரலோ வாதனன் றுயிரையுண் டிடுதலால் சாரலா காதன சாதிசா லப்பல

730

பரியபா றைத்திரள் படர்ந்தபோ லக்கிடந் திரியவே ழங்களை விழுங்கியெங் குந்தமக் குரியதா னம்பெறா வுறங்கியூ றுங்கொளாப் பெரியபாம் பும்முள பிலங்கொள்பேழ் வாயவே

731

அவைகள்கண் டாய்சில வரவமா லிப்பன உவைகள்கண் டாய்சில வுளியமொல் லென்பன இவைகள்கண் டய்சில வேழவீட் டம்பல நவைகள்கண் டாயின நம்மலா தார்க்கெலாம்

732

குழல்கொடும் பிக்கணங் கூடியா டநகும் எழில்கொடா ரோய்விரைந் தியங்கலிங் குள்ளநின் கடில்களார்க் குங்களே கலங்கிமே கக்குழாம் பொழில்கள்வெள்ள ளத்திடைப் புரளநூ றுங்களே

733

ஆக்கலா காவசும் பிருந்துகண் ணிற்கொரு நீக்கநீங் காநிலம் போலத்தோன் றிப்புகிற் காக்கலா காகளி றாழவா ழும்புறந் தூக்கந்தூங் குந்தொளி தொடர்ந்துபொன் றுங்களே

734

இதுவித்தாழ் வார்நிலத் தியற்கைமே லாற்பல மதியம்பா ரித்தன மணிக்கற் பாறையின்மிசை நிதியம்பா ரித்தொளி நிழன்று துஞ் சன்னிலைக் கதியின் வாழ் வாரையுங் கண்கள்வாங் குங்களே

735

வேறு

இருது வேற்றுமை யின்மையாற் சுருதி மேற்றுறக் கத்தினோ டரிது வேற்றுமை யாகவே கருது வேற்றடங் கையினாய்

736

தொல்லுறு சுடர்போலுஞ் சூழொளி மணிப்பாறை கல்லறை யவைகோங்கின் கடிமலர் கலந்துராய் மல்லுறு வரைமார்ப வளரொளி யின்முளைக்கு மெல்லுறு சுடர்வானத் தெழிலவா யினியவ்வே

737

திரைத்த சாலிகை நிரைத்த போனிரந் திரைப்ப தேன்களே விரைகொண் மாலையாய்

738

வரைவாய் நிவத்த வடுமா வடுமா விரைவாய் நிவந்து விரியா விரியா புரைவா யசும்பு புலரா புலரா இரவா யிருள்செ யிடமே யிடமே

739

இளையா ரிளையா ருடனாய் முலையின் வளையார் வளையார் மனம்வேண் டுருவம் விளையா விளையாட் டயருந் தொழிறான் றளையார் தளையார் பொழிலின் றடமே

740

அளியாடு மமரங்க ளமரங்கள் மகிழ்ந்தானா விளையாடும் விதமலர்ந்த விதமலர்ந்த மணிதூவும் வளையார்கண் மகிழ்பவான் மகிழ்பவான் மலர்சோர்வ இளையாரை யினையவே யினையவே யிடமெல்லாம்

741

தமரைத் திடத்திடை மலர்ந்த சாரல்வாய்த் தாமரைத் துளையொடு மறலித் தாவில்சீர்த் தாமரைத் தகுகுணச் செல்வன் சண்பகம் தாமரைத் தடித்தலர் ததைந்து தோன்றுமே

742

நாகஞ் சந்தனத் தழைகொண்டு நளிர்வண்டு கடிவ நாகஞ் சந்தனப் பொதும்பிடை நளிர்ந்துதா துமிழ்வ நாகஞ் செஞ்சுடர் நகுமணி யுமிழ்ந்திருள் கடிவ நாக மற்றிது நாகர்தம் முலகினை நகுமே

743

நகுமலரன நறவம் மவைசொரி வனநறவம் தொகுமலரன துருக்கம் மவைதரு வனதுருக்கம் மகமலரன வசோகம் மவைதருவ வசோகம் பகுமலரன பாங்கர் பலமலையன பாங்கர்

744

அணங்கமர் வனகோட லரிதவை பிறர்கோடல் வணங்கிளர் வனதோன்றி வகைசுடர் வனதோன்றி இணங்கிணர் வனவிஞ்சி யெரிபொன் புடையிஞ்சி மணங்கமழ் வனமருதம் வரையயல் வனமருதம்

745

சாந்துந் தண்டழை யுஞ்சுர மங்கையர்க் கேந்தி நின்றன விம்மலை யாரமே வாய்ந்த பூம்புடை யும்மலர்க் கண்ணியு மீந்த சாகைய விம்மலை யாரமே

746

இயங்கு கின்னர ரின்புறு நீரவே தயங்கு கின்றன தானமந் தாரமே பயங்கொள் வார்பயங் கொள்பவ வனைத்தையும் தயங்கு கின்றன தானமந் தாரமே

747

வேறு

பொன்விரிந் தனைய பூங் கோங்கும் வேங்கையு முன்விரிந் துக்கன மொய்த்த கற்றல மின்விரிந் திடையிடை விளங்கி யிந்திரன் வின்முரிந் திருண்முகில் வீழ்ந்த போலுமே

748

நிழற்பொதி நீலமா மணிக்க லந்திரள் பொழிற்பொதி யவிழ்ந்தபூப் புதைந்து தோன்றுவ தழற்பொதிந் தெனத்துகி றரித்த காஞ்சியர் குழற்பொதி துறுமலர்க் கொண்டை போலுமே

749

மேவுவெஞ் சுடரொளி விளங்கு கற்றலம் தாவில்பூந் துகளொடு ததைந்து தோன்றுவ பூவுக விளையவர் திளைத்த பொங்கணைப் பாவுசெந் துகிலுடைப் பள்ளி போலுமே

750

வேறு

அழலணி யசோகஞ் செந்தா தணிந்துதே னரற்ற நின்று நிழலணி மணிக்கன் னீல நிறத்தொடு நிமிர்ந்த தோற்றம் குழலணி குஞ்சி மைந்தர் குங்குமக் குழம்பு பூசி எழிலணி திகழ நின்றா லெனையநீ ரனைய தொன்றே

751

இணைந்துதேன் முழங்க விண்ட வேழிலம் பாலை வெண்பூ மணந்துதா தணிந்து தோன்று மரகத மணிக்கற் பாறை கணங்கெழு களிவண் டாலப் பாசடை கலந்த பொய்கை தணந்தொளி விடாத வெண்டாமரை ததைந் தனையதொன்றே

752

காரிருட் குவளிக் கண்ணிக் கதிர்நகைக் கனபொற் றோட்டுக் கூரிருள் சுரிபட் டன்ன குழலணி கொடிறுண் கூந்தல் பேரிருள் கிழியத் தோன்றும் பிறையெயிற் றமர நோக்கிற் சூரர மகளிர் வாழு மிடமிவை சுடர்ப வெல்லாம்

753

வாரிரு புடையும் வீக்கி வடஞ்சுமந் தெழுந்து வேங்கை யேரிருஞ் சுணங்கு சிந்தி யெழுகின்ற விளமென் கொங்கைக் காரிருங் குழலங் கொண்டைக் கதிர்நகைக் கனகப் பைம்பூண் நீரர மகளிர் கண்டாய் நிறைபுனற் றடத்து வாழ்வார்

754

மேகமேற் றவழ்ந்து வேய்கண் மிடைத்துகீ ழிருண்ட தாழ்வர் ஏகமா மலையி னெற்றி யிருஞ்சுனைத் தடங்க ளெல்லாம் நாகமா மகளி ரென்னு நங்கையர் குடையப் பொங்கி மாகமேற் றரங்கஞ் சிந்தி மணியறை கழுவு மன்றே

755

ஆவிவீற் றிருந்த காத லவரொடு கவரி வேய்ந்து நாவின்வீற் றிருந்த நாறு நளிர்வரைச் சிலம்பின் மேயார் காவிவீற் றிருந்த கண்ணார் கந்தர்வ மகளிர் கண்டாய் பாவிவீற் றிருந்த பண்ணி னமுதினாற் படைக்கப் பட்டார்

756

அலங்கிண ரணிந்த விஞ்சை யரிவைய ரிடங்கள் கண்டாய் விலங் கலின் விளங்கு கின்ற வெள்ளிவெண் கபாடமாடம் இலங்கொளி மகரப் பைம்பூ ணியக்கிய ரிடங்கள் கண்டாய் நலங்கிளர் பசும்பொற் கோயி னகுகின்ற நகர மெல்லாம்

757

போய்நிழற் றுளும்பு மேனிப் புணர்முலை யமிர்த னாரோ டாய்நிழற் றுளும்பு வானோ ரசதியா டிடங்கள் கண்டாய் சேய்நிழற் றிகழுஞ் செம்பொற் றிலதவே திகைய வாய பாய்நிழற் பவழச் செங்காற் பளிக்கு மண் டபங்க ளெல்லாம்

758

எழின்மணிச் சுடர்கொண் மேனி யிமையவ ரிடங்கள் கண்டாய் முழுமணிப் புரிசை வேலி முத்தமண் டபத்த வாய கழுமணிக் கபாட வாயிற் கதிர்நகைக் கனக ஞாயிற் செழுமணிச் சிகர கோடிச் சித்திர கூட மெல்லாம்

759

தும்பிவாய் துளைக்கப் பட்ட கீசகம் வாயுத் தன்னால் வம்பவாங் குழலி னேங்க மணியரை யரங்க மாக உம்பர்வான் மேக சால மொலிமுழாக் கருவி யாக நம்பதேன் பாட மஞ்ஞை நாடக நவில்வ காணாய்

760

பொன்னவிர் மகரப் பைம்பூட் பொலங்குழை யிலங்கு சோதிக் கன்னவில் வயிரத் திண்டோ ட் கடல்வண்ண னுவப்பக் காட்டி மன்னவின் றிறைஞ்சுஞ் செய்கை வளைவண்ணன் மலையின் மேலால் இன்னன பகர்ந்து சொல்லு மெல்லையு ணீங்க லுற்றார்

761

பாசிலைப் பாரி சாதம் பரந்துபூ நிரந்த பாங்கர் மூசின மணிவண் டார்க்கு முருகறா மூரிக் குன்றம் காய்சின வேலி னான்றன் கண்களி கொள்ளக் காட்டி யோசனை யெல்லை சார்ந்து பின்னையிஃ துரைக்க லுற்றான்

762

வலிகற்ற மதர்வைப் பைங்கண் வாளொயிற் றரங்கச் சீயங் கலிகற்ற களிறுண் பேழ்வாய்க் கலிங்கினா னிழிந்து போந்து குலிகச்சே றலம்பிக் குன்றங் கொப்புளித் திட்ட தொப்ப ஒலிகற்ற வுதிர நீத்த மொழுகுவ தின்ன நோக்காய்

763

 இதுமுதல் 6 செய்யுட்கள் ஒரு தொடர் விசயன் திவிட்டனின் ஆற்றலை வியந்து பாராட்டுதல்

வெம்பவேங் குயிரை யெல்லாம் விழுங்கிய வெகுண்டு நோக்கிச்

கம்பமா வுலகந் தன்னைக் கண்டிடுங் களிகொள் சீயம்

நம்பநீ யழித்த தல்லா னகையெயிற் றதனை நண்ணல்

வம்பறா மகரப் பைம்பூண் வானவர் தமக்கு மாமோ 764

ஆங்குநீ முனிந்த போழ்தி னரிது வகல நோக்கி

வாங்குநீர் வண்ண கேளாய் மாயமா மதித்து நின்றே

னோங்குநீண் மலையின் றாழ்வா ரொலிபுன லுதிர யாறு

வீங்கிவந் திழிந்த போழ்து மெய்யென வியப்புச் சென்றேன் 765

குன்றிற்கு மருங்கு வாழுங் குழூஉக்களிற் றினங்க ளெல்லா

மன்றைக்கன் றலறக் கொன்றுண் டகலிடம் பிளப்பச் சீறி

வென்றிக்கண் விருப்பு நீங்கா வெங்கண்மா விதனைக் கொன்றா

யின்றைக்கொண் டுலக மெல்லா மினிதுகண் படுக்கு மன்றே 766

அரசரின் முதற் கடமை

உரைசெய்நீ ளுலகின் வாழு முயிர்களுக் குறுகண் கண்டால்

வரைசெய்தோண் மைந்தர் வாழ்க்கை மதிக்கிலார் வனப்பின் மிக்கார்

திரைசெய்நீ ருலகங் காக்குஞ் செய்கை மேற் படைக்கப் பட்ட

அரசர்தம் புதல்வர்க் கையா வறம்பிறி ததனி லுண்டோ 767

யாக்கையால் எய்தும் பயன்

கற்றவர் கடவுட் டானஞ் சேர்ந்தவர் களைக ணில்லா

ரற்றவ ரந்த ணாள ரன்றியு மனைய நீரார்க்

குற்றதோ ரிடுக்கண் வந்தா லுதவுதற் குரித்தன் றாயில்

பெற்றவிவ் வுடம்பு தன்னாற் பெறுபய னில்லை மன்னா 768

இறவாது நிற்போர் இவர் எனல்

மன்னுயிர் வருத்தங் கண்டும் வாழ்வதே வலிக்கு மாயி

லன்னவ னாண்மை யாவ தலிபெற்ற வழகு போலா

மென்னையான் கொடுத்தும் வையத் திடுக்கணோய் கெடுப்ப னென்னும்

நின்னையே போலு நீரார் நிலமிசை நிலவி நின்றார் 769

ஒருவனுடைய இருவேறு யாக்கைகள்

ஒருவன திரண்டி யாக்கை யூன்பயி னரம்பின் யாத்த

உருவமும் புகழு மென்றாங் கவற்றினூழ் காத்து வந்து

மருவிய வுருவ மிங்கே மறைந்துபோ மற்ற யாக்கை

திருவமர்ந் துலக மேத்தச் சிறந்துபின் னிற்கு மன்றே 770

வேறு - விசய திவிட்டர்கள் குறிஞ்சி நிலங்கடந்து பாலைநிலம் எய்துதல்

என்று தங்கதை யோடிரு நீண்முகிற்

குன்று சூழ்ந்த குழுமலர்க் கானகம்

சென்றொர் வெங்கடஞ் சேர்ந்தன ருச்சிமே

னின்று வெய்யவ னுநிலங் காய்த்தினான் 771

இதுமுதல் 8 செய்யுட்கள் ஒருதொடர், விசயன் பாலைநிலத்தின் தன்மையை எடுத்தியம்பல்

ஆங்கவ் வெங்கடஞ் சேர்ந்த பினையகா

ணீங்கிவ் வெங்கடுங் கானகத் தீடென

ஏங்கு நீர்ககடல் வண்ணனுக் கின்னணம்

வீங்கு வெண்டிரை வண்ணன் விளம்பினான் 772

முழையு டைந்தழல் காலு முரம்பயற்

கழையு டைந்துகு கண்கவர் நித்திலம்

மழையு டைந்துகு நீரென வாய்மடுத்

துழையு டைந்துகு கின்றன வூங்கெலாம் 773

மிக்க நீள்கழை மேல்விளை வுற்றழ

லொக்க வோடி யுறைத்தலி னான்மிசை

உக்க நெற்பொரி யுற்றொரு சாரெலாம்

தொக்க கற்றல மேற்றுடிக் கின்றவே 774

ஏங்கு செங்கதி ரோனெ றிப்பநிழல்

வேங்கொ லென்றொளித் திட்டிபம் வீழ்ந்துசேர்

பாங்க லார்மனை போலப் பறைந்தரோ

ஓங்கி நின்றுல வுற்றன வோமையே 775

அற்ற நீரழு வத்திடை நெல்லியின்

வற்ற லஞ்சினை யூடு வலித்தரோ

மற்ற வெவ்வெயி லுந்நிழல் வாயழ

லுற்று வீழ்ந்தது போன்றுள வாங்கெலாம் 776

பைத்த லைப்பட நாக மழன்றுதம்

பொய்த்த ளைத்தலை போதரக் கார்செய்வான்

கைத்த லம்முகிற் கின்றன காந்தளென்

றத்த லைச்சிலை மானயர் வெய்துமே 777

விசையி னோடு வெண் டேர்செலக் கண்டுநீர்

தசையி னோடிய நவ்வி யிருங்குழா

மிசையில் கீழ்மகன் கண்ணிரந் தெய்திய

வசையின் மேன்மகன் போல வருந்துமே 778

துடியர் தொண்டகப் பாணியர் வாளியர்

கொடிய செய்துமு னைப்புலங் கூட்டுணுங்

கடிய நீர்மையர் கானகங் காக்குநி

னடிய ரல்லதல் லாரவ ணில்லையே 779

வேறு- விசய திவிட்டர்கள் பாலை கடந்து நாட்டின்கண் ஏகுதல்

அங்கவெங்க டங்கடந்த லங்குதாரி லங்குபூண்

சிங்கம் வென்ற செங்கண்மாலொ டம்பொன்மாலை வெண்கடாத்

திங்கள் வண்ணன் வெங்கண்யானை வேந்துசேர்ந்த நாடுசார்ந்

திங்கணின்ன இன்னகாணெ னப்புகழ்ந்தி யம்பினான் 780

முல்லை நிலத்தின் மாண்பு

மாலும்வாரி திங்கண்மூன்றும் வந்தறாத மாண்பினா

லாலுமாவ றானைநம்ம டிகளாளு நாட்டகம்

காலமாண்பி னன்றியுங் கார்கவின்ற நீரவே

போலுமாண்பி னேர்கலந்து பொங்குநீர புறணியே 781

கொண்டல்வாடை யென்னுங் கூத்தன் யாத்தகூத்தின் மாட்சியால்

விண்டமா மலர்ப்பொதும்ப ரங்கமா விரும்புநீர்

வண்டுபாட வல்லியென்னு மாதராடு நாடகங்

கண்டுகொன்றை பொன்சொரிந்த காந்தள்கை மறித்தவே 782

கைமலர்த்த காந்தளுங் கரியநீர்க் கருவிளை

மைம்மலர்த் தடங்கணேர் வகுத்தலர்ந்த வட்டமு

மொய்மலர்ப் பொதும்பின்மேன் முறுவலித்த முல்லையும்

கொய்மலர்க் குழற்றிரட்சி கொண்டு காய்த்த கொறையும் 783

தொண்டைவாய் நிறங்கொளக் கனிந்துதூங்கு கின்றவும்

வண்டுபாய வார்கொடி மருங்குலாய் வளர்ந்தவுங்

கண்டபாலெ லாங்கலந்து கண்கவற்று மாதலால்

விண்டுமாலை மாதராரின் மேவுநீர கானமே 784

தண்ணிலாவி ரிந்தமுல்லை தாதுசேர் தளிர்மிடைந்

தெண்ணிலாய சாயலம் மிடாமணற் பிறங்கன்மேற்

பண்ணிலாய வண்டுபாடு பாங்கரோடு பாங்கணிந்து

வெண்ணிலா விரிந்தவெல்லை போலுமிங்கொர் பாலெலாம் 785

தேனவாவி மூசுகின்ற தேம்பிறழ்பூ தாங்கலந்து

கானநாவல் கொம்பினிற் கனிந்துகா லசைந்தவற்

றேனைமாடு வண்டிருந் திருண்டகான மிங்கிதற்

கூனமா யிருட்பிழம் புறங்குகின்ற தொக்குமே 786

வாயிதழ் திறங்கொளக் கனிந்த தொண்டை வந்தொசிந்து

தூயிதழ்த் துணர்துதைந்து தோன்றுகின்ற தோன்றியின்

பாயிதழ்ப் பரப்பின்மே லரத்தகோப மூர்ந்தயற்

சேயிதழ்ப் பொலிந்தகாடு செக்கர்வான மொக்குமே 787

ஆடிணர்க் கொடிப்பட ரகிற்பொழுதும் பயற்பொலிந்த

கூடிணர்க் குழாநிலைக் கொழுமலர்க் குமிழ்மிசைக்

கோடிணர்க் குலைக்கொசிந்த கொன்றைவிண்ட தாதுசோர்ந்

தோடிணர்ச் சுடர்ப்பொனுக்க கானமொக்கு மூங்கெலாம் 788

பார்மகிழ்ந்த பைஞ்சுருட் பயிர்மிசைப் பயின்றெழுந்

தேர்கலந்து பாசிலைப் பரப்பினூ டிரைத்தரோ

கார்மகிழ்ந்த கார்மயிற் கலாபமொய்த்த கானக

நீர்மகிழ்ந்த நீர்க்கட னிரந்ததொக்கு நீரதே 789

ஏறுகொண்ட கோவல ரேந்து தன்ன வக்குரன்

மாறுகொண்ட கோடியர் மணிமுழா முழங்கலிற்

றாறுகொண்ட தோகைமஞ்ஞை யாடல்கண்டு கண்மகிழ்ந்து

சாறுகொண்டு மான்கணத் தயங்குநீர சாரெலாம் 790

கார்மணந்த கானயாறு கல்லலைத் திழிந்தொலிக்கு

நீர்மணந்த நீள்கரை நிரைத்தெழுந்த நாணல்சூழ்

வார்மணற் பிறங்கன்மாலை வல்லிவிண்ட தாதணிந்து

தார்மணந்த வாரமார்ப யாகசாலை போலுமே 791

கரவைகன்று வாய்மிகுந்த வமிழ்தினோடு கண்ணகன்

புறவின்மாம ரைம்முலைப் பொழிந்தபா றெகிழ்ந்தெழப்

பறவையுண்டு பாடவும் பால்பரந்த பூமியி

னறவுவிண்ட நாகுமுல்லை வாய்திறந்து நக்கவே

திருக்குறள் அதிகாரம் - 11-7

செய்ந்நன்றி அறிதல் 
(7)
எழுமை எழுபிறப்பும் உள்ளுவர் தங்கண்
விழுமந் துடைத்தவர் நட்பு.

கருத்து  


தம்மிடத்துண்டான துன்பத்தைப் 
போக்கியவரின் நட்பை எழு
வகைப் பிறப்பிலும் மறக்காமல் 
போற்றுவோர் பெரியோர்.

நீலகேசி, -37

276	பெண்பாலார் கண்டக்காற் பேதுறுவ ரெனவுரைப்பாய் திண்பான்மை யவர்க்கழியச்சிதையுநின் றவமாயின் மண்பாலா ரவருள்ளமாண்புளதா யுரையாரா லெண்பாலும் படாதாகியிழுக்குநின் குணமந்தோ.

277	இழுக்கினு மிழத்தியாலிடறினு மதுவேயால் விழுக்கலமால் வினைபெரிதால்வினைக்கேடாந் தொழிறருமா லொழுக்கிற்கு முரித்தன்றூணோரிடையூ றுடன்கொடுக்கும் வழுக்கின்றித் தவஞ்செய்யின்மண்டையாற் பயனென்னோ.

278	நிறந்தூய்தா நீரினால்வாய்தூய்தாம் பாகாற் பறைந்துபோய் மெல்கோலாற்பல்லெலாந் தூயவாம் புறந்தூய்மை செய்தக்கால்புரிவள்ளந் தூய்தாமே லறந்தூய்மை கணிகையர்க்கேயாற்றவு முளதாமால்.

279	சவருடைய மனைவாழ்க்கையெனப்போந்து தவம்புரிந்தாய் பவருடைய விறகிறுத்துப்பலகலங்க ளொருப்படுத்துற் றுவரோடு பல்கூறையுடன்புழுக்கி யொலித்திடு நீ துவரடுதி பூவடுதிசோறடலே முனிந்தாயோ.

280	வண்ணாரம் துன்னாரம் மச்சிகமே கச்சாரஞ் சண்ணார மெனப்பிறவுந் தவத்துள் நீ கற்றனவா லெண்ணார்ந்த காரங்க ளில்லகத்தே பயின்றாயே லுண்ணாயே வயிறார வோர்ப்பொன்று மிலையேகாண்.

281	சிறந்தாய்க்கீ துரைக்கலாஞ்சிந்தனையை முடிப்பதே துறந்தார்க்குக் கடனாகிற்சோறலாற் பிறவேண்டா லிறந்தார்க்கு மெதிரார்க்குமிவட்காலத் துள்ளார்வான் பிறந்தார்க்கு மிதுவன்றிப்பிறிதொன்று சொல்லாயோ.

282	உண்டியா லுடம்புளதாலுடம்பினா லுணர்வாமென் றெண்டிசையும் பரந்திசைப்பவீதுனக்கே தெரியாதோ தண்டியாய்க் கழியாதுதவஞ்செய்த லுறுதியேற் பண்டியாற் போக்குநின்ப·றொடர்ப்பா டெனச்சொன்னாள்.

283	அருளுடையா ளுரைப்பக்கேட்டாங்காரித் தவனுந்தன் பொருளுடைமைத் தருக்கினும்புன்ஞானக் களிப்பினு மருளுடையார் மதிப்பினுமாற்றந்தான் செயற்பொருட்டா லிருளுடைந்த கூந்தலாளிட்டத்தை யெண்ணுவான்.

284	தரணென்று நன்றென்றாடன்றன்மை யுருவென்றாள் அரணென்னத் தெளிந்ததுதானாருகத மேமன்னு முரணின்ற துண்மையான்மொக்கலனு முனிந்துரைப்பா னிரணியனைப் போல்வந்திங்கிடர்ப்பட்டா யென்றானே.

285	என்னாலும் வெலப்பட்டாரிருவருள ரிங்கவரைச் சொன்னாலு மறிதிநீதுடிகடியு மிடையுடைய கொன்னாணு நெடுவேற்கட்குண்டலமா கேசியு மன்னாளுக் கறமுரைத்தவருக்கமா சந்திரனும்.

286	என்றாளை முகநோக்கியிதுபெரிதும் பொய்த்தனைநீ யொன்றாத கொள்கையாருலகினுள் யாவரையும் வென்றாள்மள் றிவள்சம்புவிரதியாய்த் திரிந்தெங்கும் நன்றாரம் பிறர்க்கீந்தான்றருமங் கொண்டென்றானாய்.

287	வேதியரை முதலாகவெலப்பட்டா ரிவரிவரென் றோதியாங் கவையவைதா மிவையிவையென் றுரைப்பக்கேட் டாதிகா லாவணத்துளார்கதரை வென்றதனை நீதியா லுரைத்தியேனின்னையான் வெல்லேனோ.

288	எனக்கேட்டாங் கெடுத்துரைப்பானிந்திரர்க டொழப்படுவான் றனக்காய தர்மமுமதர்மமுங் காலமுங் கனப்பாட்டிற் காயமேயுயிருருவே புண்ணியமே நினைக்குங்காற் பாவமேகட்டுவீ டெனநிறுத்தி.

289	இப்பொருட்க ணிகழ்ச்சியு மிவையிவையா மெனவிரித்துச் செப்பினா னாதன்றன் சிந்தைக் கெழுந்தவா றப்பொருளு மந்நிகழ்வு மவையவையா வறியாதை வப்பிள வனமுலையார் மணல்விளையாட் டதுவேபோல்.

290	மொக்கலனு மிதுகூற முல்லைநா றிருங்குழலா ணக்கனளா யிதுகூறு நாதன தியல்பறியா யிக்கிரமத் திந்திர னிருடிகளைத் தேவியரைத் தக்கதாத் தொழுதக்கா லவர்தலைவ ரெனலாமோ.

291	எந்தலைவ ரியல்பொடுநூ லின்னணமென் றறியாதாய் சிந்தனைக்க ணாயினுந் தீமையு முரைத்திலையாற் றந்துரைத்த தலைவனூற் றத்துவமா மாகவே முந்துரைத்த பொருணிகழ்வு பிழைப்பின்மை முடியாவோ.

292	அத்தியைந் தெனினல்லவறுபொருளு மவையாகா வுத்தியா வெடுத்தோதுமொன்பதனோ டொட்டலவாற் குத்¢ய பல்குறையே யன்றியுமிப் பொருளெல்லாம் பொத்தியுங் காட்டுவாய்பொருளியைவோ பெரிதென்றாள்.

293	சலம்படவே யுரைத்தனைநீதருமத்திற் செல்லுதுமென் றிலம்படுமே லியக்கில்லையென்பதெம் முரையென்போம் கலஞ்செல்லுங் கடலதனைக்காற்றேபோ லுந்தாதாம் பலம்படு முரைநினக்குப்மாம்புண்ட பாலேபோல்.

294	அல்லதற்க மப்படியேயாமென்ற லதுகொள்ளாய் செல்லவுஞ் செலுத்தவுநில்லவு நிறுத்தவுஞ் சொல்லியவாய் தேய்க்குறுவாய்சொல்லிக்கொள் வலியதனால் பல்லொடும் படத்தேய்த்தாற்பயம்பெரிதும் படுமன்றோ.

295	கடனிலமா காயமேயமையாவோ விவையிரண்டு முடனில்லை யாயினுமூனமிங் கெவனென்பாய் மடனுடையை நீபெரிதுமன்னுயிர்க்கும் புற்கலக்கு மிடனெல்லா வுலகி னெல்லையும் புறப்படுமோ.

296	பலசொல்லிக் குறையென்னைப்பஞ்சமா கந்தமே யலகில்லாப் பெரும்பரப்பினாகாய நினக்கில்லை நிலைசெலவிற் கிவை வேண்டாநின்பொருளு மிவையல்லா வுலகெல்லை யுரைப்பான்புக்குணர்வினையே வருத்துதியால்.

297	காலநீ வேண்டாயாய்க்கணிகமுங் கற்பமும் சாலமும் புனைந்துரைத்தி சமழ்ப்பென்னு மிலையாகிப் பாலமா பண்டிதனே பழநோன்பி யிவனென்பாய் மாலுமிங் குடையையோமயக்குவதொன் றுண்டனையோ.

298	இக்கோட்க ளெழனோக்கியிவையிவையோ யாமென்றா லக்கோட்க ளெழனோக்கியவையவையாக் கண்டிருந் தெக்கோளு மில்லென்பாயாண்டெண்ணி யேத்துதியான் மெய்க்கோளா லென்றியான்மிகைதெருட்டுந் திறங்காணேன்.

299	கருத்தினாற் பெற்றாமோ கண்கூடாக் கண்டோமோ பொருத்தனையென் றுரைக்கின்றாயுறுநோயைத் தீர்ப்பதோர் மருத்துநூ லில்லையான்மயங்கியே சொல்லாது திருத்தியநின் னுணர்வின்மைதெருட்டிக்கா ணெனச் சொன்னாள்.

300	பொறியுணர்வின் புலமாயபுற்கலமே யுயிரறியு மறிவினா லறியாதேயாமாகா தெனவுரைப்பாய் நெறியென்னை யிந்திரன்றன்நெடுநகரக் கவன்றேவி குறியளோ நெடியளோநூலொழிப்பாய் கூறிக்காண்.

சூளாமணி,-1-23

துமுதல் மூன்று செய்யுள் ஒருதொடர் - திவிட்டன் சீற்றம்

வேறு

திறைக்கட னென்னுமத் தீச்சொற் கேட்டலு நிறைக்கட னிரம்பிய நெஞ்சத் தீக்கலுண் முறைகெட முளைப்பதோர் முனிவினொள்ளெரி கரைப்படு படையவன் கனல் மூட்டினான்

675

முடித்தலை முத்துதிர்ந் தாங்கு நெற்றிமேல் பொடித்தன சிறுவியர்ப் புள்ளி யொள்ளெரி யடுத்தெழு சுடரகத் துக்க நெய்த்துளி கடுத்தசெங் கண்ணுநீர்த் திவலை கான்றவே

676

படத்திடைச் சுடர்மணி தீண்டப் பட்டெரி கடுத்திடு மரவெனக் கனன்ற நோக்கமோ டடுத்தெரிந் தழல்நகை நக்கு நக்கிவை யெடுத்துரை கொடுத்தன னிளிய காளையே

677

இதுமுதல் 7 செய்யுள் ஒரு தொடர் - திவிட்டன் சினமொழிகள்

உழுதுதங் கடன்கழித் துண்டு வேந்தரை வழிமொழிந் தின்னணம் வாழு மாந்தர்போ லெழுதிய திறையிறுத் திருந்து வாழ்வதே லழகிது பெரிதுநம் மரச வாழ்க்கையே

678

நாளினுந் திறைநுமக் குவப்பத் தந்துநா டாளுது மன்றெனி லொழிது மேலெம தோளினுந் தொடுகழல் வலியி னானுமிவ் வாளினும் பயனெனை மயரி மாந்தர்காள்

679

விடமுடை யெரிக்கொடி விலங்கு நோக்குடை யடைலுடைக் கடுந்தொழி லரவி னாரழற் படமுடை மணிகொளக் கருதிப் பார்ப்பதோர் மடமுடை மனத்தனும் மயரி மன்னனே

680

இருங்கலிப் படையினு மிகலி னாலுமெம் மருங்கல் மிவைபெற்ற கரிய தாவதோர் மருங்குள தெனினது மகளி ராற்சில பெருங்கலத் தாங்கினாற் பெறலு மாகுமே

681

பாழியான் மெலிந்தவற் திறத்துப் பண்டெலா மாழியால் வெருட்டி நின் றடர்த்தி போலுமஃ தேழைகா ளினியொழித் திட்டுச் செவ்வனே வாழுமா றறிந்துயிர் காத்து வாழ்மினே

682

அன்றெனிற் றிறைகொளக் கருதி னாங்கொடு குன்றின்மேற் பெறுவதென் வந்து கொள்கையா னின்றுத னெஞ்சக நிறைய வீழ்வன வென்றியாம் பகழியும் விசும்பு மீவனே

683

இறைவனை மகளிர்போற் கழறி யென்னையெங் குறையிது கூறுமின் சென்று தூதிர்காள் திறையினை மறுத்தவர் திறத்துச் செய்வதோர் முறையுள தெனினது முயன்று கொள்கவே

684

உட்கவாங் குரைத்தலு மொளிர்பொன் மாழையுங் கட்கமழ் கோதையர் கணமு மீண்டது வட்கிநம் மிறைவற்கு வலிது தெவ்வெனத் துட்கெனு மனத்தினர் தூத ரேகினார்

685

தூதர்கள் அரிமஞ்சு என்பானிடம் சொல்லுதல்

போகிய தூதர் தங்கோன் பொலங்கழ றெழுத லஞ்சி யாகிய தறிந்து சூழு மரிமஞ்சு லவனைக் கண்டே யேகிய புகழி னானைக் கண்டது மீயப் பட்ட தோகையஞ் சாய லார்தங் குழாங்களு நெதியுஞ் சொல்லி

686

இதுவுமது

மீட்டிளங் குமரர் கண்டு விடுசுட ரிலங்கு நக்கு மோட்டிளங் கண்ணி தீய முனித்தழன் முழங்க நோக்கி யூட்டிலங் குருவக் கோலோர் தங்களுக் குரைத்த வெல்லாம் தோட்டிலங் குருவத் தொங்க லமைச்சற்குச் சொல்லி யிட்டார்

687

அரிமஞ்சு தனக்குள் சிந்தித்தல்

அரும்பெற லறிவின் செல்வ னரிமஞ்சு வதனைக்கேட்டே பெரும்பகை யதனைக் கேட்டாற் பெரியவன் சிறிது நோனா னிரும்பகை யிதனை யென்கொல் விலக்குமாறென்று தானே சுரும்பிவர் தொடையன் மார்பன் சூழ்ச்சி கொண் மனத்தனானான்

688

இதுவுமது

மின்றொடர்ந் திலங்கு பூணான் விளைவுறா விளைமை தன்னா னன்றுதீ தென்னுந் தேர்ச்சி நவின்றில னாத லால்யா னொன்ற வோர் மாயங் காட்டி யுளைவித்துக் குறுக வோடிக் குன்றிடைச் சீயந் தன்மேற் கொளப்புணர்த் திடுவனென்றான்

689

அரிமஞ்சு அரிகேதுவினை மாயச்சிங்கமாக்கி ஏவுதல்

அன்னண மனத்தி னாலே யிழைத்தரி கேது வென்னு மின்னணங் குருவப் பைம்பூண் விஞ்சையன் றன்னைக் கூவிக் கன்னவி றோளி னாற்குக் கருமமீ தென்று காட்டி மன்னுமோர் மாயச் சீய மாகென வகுத்து விட்டான்

690

அம்மாயச்சிங்கத்தின் தன்மை

ஒள்ளெரி நெறிப்பட் டன்ன சுரியுளை மலைகண் போழும் வள்ளுகிர் மதர்வைத் திங்கட் குழவிவா ளெயிற்றுப் பைங்க ணுள்ளெரி யுமிழ நோக்கி வுருமென வதிரும் பேழ்வாய்க் கொள்ளரி யுருவு கொண்டான் கொடியவன் கடிய சூழ்ந்தான்

691

அவ்வரிமாவின் செயல்

இலைத்தடஞ் சோலை வேலி யிமவந்த மடைந்து நீண்ட சிலைத்தடந் தோளி னார்தஞ் சிந்துநா டதனைச் சேர்ந்து மலைத்தடம் பிளந்து சிந்த மாண்புடை பெயர முந்நீ ரலைத்துடன் கலங்கி விண்பா லதிரநின் றுரறி யிட்டான்

692

அப்பொழுது உலகில் ஏற்பட்ட குழப்பம்

பொடித்தலை புலம்பிக் கானம் போழ்ந்துமா நெரிந்து வீழ வடித்தலை கலங்கி வேழம் பிடிகளோ டலறி யாழப் புடைத்துழிப் பதடி போலத் துறுகற்கள் புரண்டு பொங்க விடித்தலின் மனித்த ரெல்லா மெயிறுற விறுகிச் சோர்ந்தார்

693

அரிமஞ்சு திவிட்டன்பால் தூதுவிடல்

அப்படி யவனை யவ்வா றமைத்தபி னமைச்ச னாங்கண் மெய்ப்படை தெரிந்து சொன்ன தூதுவ ரவரை மீட்டே யிப்படி யிவைகள் சொல்லிப் பெயர்மினீ ரென்று வென்றிக் கைப்படை நவின்ற வெம்போர்க் காளையைக் கனற்ற விட்டான்

694

ஆங்குத் தூதுவ ரதிர்முகி லாறுசென் றிழிந்து பூங்கட் டேமொழிப் போதனத் திறைவன்றன் புதல்வர் வீங்கு பைங்கழல் விடுசுடர் மிடைமணிப் பூணோர் ஓங்கு தானையோ டுலாப்போந்த விடஞ்சென்றீ துரைத்தார்

695

தூதர்கள் திவிட்டனுக்கு இயம்புதல்

திரையின் மாற்றமுந் திறையினை விலக்கிய திறமும் குறையென் றெங்களைக் குமரநீ பணித்ததுங் கூற வரையும் பைங்கழ லாழியந் தடக்கையெ மரைச னறையும் குஞ்சியா னன்றுநன் றெனச்சொல்லி நக்கான்

696

இதுவுமது

தளையின் விண்டுதேன் றயங்கிய தடங்கொடார் மார்ப விளையை யென்பது மெங்கள்வாய்க் கேட்டபி னிறைவ னொளியு மாற்றலும் தன்கணொன் றுள்ளது நினையா னளியின் பிள்ளைதா னுரைத்தவென் றழன்றில னமர்ந்தான்

697

தூதுவர் திவிட்டனுக்கு அரிமா வுண்மை கூறல்

அறியு மாயிற்ற னரும்பெற னாட்டினை யரிய வெறியு மின்னுரு மெனவிடித் திறுவரை முழையு ளுறையுங் கோளரி யொழிக்கலா னமக்குவந் தீயுந் திறையு மீட்கிய வலித்தவச் செருக்குடைச் சிறியோன்

698

திவிட்டன் வியந்து அயல் நின்றாரை வினாதல்

என்று மற்றது மொழிமின் றுரைத்தெமை விடுத்தா னென்ற மாற்றமஃ திசைத்தலு மிளையவ னென்னே சென்ற நாட்டகஞ் சிலம்பதின் றிடித்துயி ரலறக் கொன்றொர் கோளரி கொடுமுடி யுறைவதோ வென்றான்

699

அயனின்றோர் அவ்வரிமா உளதெனல்

உனது வாழிநி னொலிபுனற் சிந்துநன் னாட்டிற் களைதல் யாவர்க்கு மரியது கனமணிக் குன்றி னுளது கோளரி யுருமென விடித்துயிர் பருகி அளவி ணீன் முழை யுறைகின்ற தடிகளென் றுரைத்தார்

700

திவிட்டன் அவ்வரிமாவைக் கொல்வேன் என்று சூளுரைத்தல்

ஆயின் மற்றத னருவரைப் பிலமென வகன்ற வாயைப் போழ்ந்துட லிருபிளப் பாவகுத் திடுவ னேயிப் பெற்றியே விளை த்தில னாயினும் வேந்தன் பேயிற் பேசிய பிள்ளையே யாகென்று பெயர்ந்தான்

701

இதுவுமது

புழற்கைத் திண்ணுதி மருப்பின் பொருகளி றிவைதா நிழற்க ணோக்கித்தின் றழன்றன நிலையிடம் புகுக வழற்க ணாறுப வடுபடை தொடுதலை மடியாத் தொழிற்க ணாளருந் தவிர்கெனச் சூளுற்று மொழிந்தான்

702

இவரு மாமணிக் கொடுஞ்சிய விவுளித் தேர் காலாட் கவரி நெற்றிய புரவிதங் காவிடம் புகுக வெவரு மென்னொடு வரப்பெறார் தவிர்கென வெழில்சே ருவரி நீர்வண்ண னுழையவ ரொழியுமா றுரைத்தான்

703

விசயன் திவிட்டனுடன் செல்ல நினைத்தல்

நகர மாசன மிரைப்பது தவிர்த்தபின் னளிநீர்ப் பகரு மாகடல் படிவங்கொண் டனையவன் படரச் சிகர மால்வரை தெளிந்தனன் திருவமார் பினன்பின் மகர மாகடல் வளைவண்ன னுடன்செல வலித்தான்

704

இருவரும் அவ்வரிமா வதியும் இடம் எய்துதல்

புழற்கை மால்களிற் றெருத்திடைப் புரோசையிற் பயின்ற கழற்கொள் சேவடி கருவரை யிடைநெறி கலந்த வழற்கொள் வெம்பொடி யவைமிசை புதையவவ் வரிமான் தொழிற்கொண் டாருயிர் செகுக்கின்ற சூழல்சென் றடைந்தார்

705

அம்மாய அரிமாவின் முழக்கம்

அடைந்த வீரரைக் காண்டலு மழலுளை யரிமா வுடைந்த போகவோ ரிடியிடித் தெனவுடன் றிடிப்ப விடிந்து போயின விறுவரைத் துறுகலங் குடனே பொடிந்து போயின பொரியன நெரிவொடு புரளா

706

   அவ்வரிமாவின் எதிரில் திவிட்டன் போர்க்கோலம் பூண்டு முழங்குதல்

காளி காளொளி முகில்வண்ணன் கழல்களை விசியாத் தோளின் மேற்செலச் சுடர்விடு கடகங்கள் செறியாச் சூளி மாமணித் தொடர்கொண்டு சுரிகுஞ்சி பிணியா ஆளி மொய்ம்பனங் கார்த்தன னுடைத்ததவ் வரியே

707

அஞ்சி ஓடும் அரிமாவைத் திவிட்டன் தொடர்தல்

எங்குப் போவதென் றுடைநெறி யிறுவரை நெரியப் பைங்கட் கோளரி யுருவுகொண் டவன்மிசைப் படர்ந்து வெங்கட் கூற்றமுந் திசைகளும் விசும்பொடு நடுங்கச் செங்கட் காரொளி நெடியவன் விசையினாற் சிறந்தான்

708

திவிட்டன் ஓடும் தன்மை

சுழலங் கார்த்தில காள்களு நிலமுறா முடங்கா அழலுஞ் செஞ்சுடர்க் கடகக்கை யவைபுடை பெயரா குழலுங் குஞ்சியு மாலையுங் கொளுவிய தொடரு மெழிலுந் தோளிலு மெருத்திலுங் கிடந்தில வெழுந்தே

709

இதுவும் அது

மரங்கள் வேரொடுங் கீழ்ந்தென வழிதொடர்ந் தெழுந்த நிரந்த மான்களும் பறவையும் நிலங்கொண்டு பதைத்த வரங்கொள் வெம்பர லணிவரைக் கொடுமுடி யவைதா முரங்கொ டோ ளவன் விரனுதி யுறவுடைந் தொழிந்த

710

அம்மாய அரிமா குகையிற் புக்கொளிதல்

மூடி யிட்டன முகிற்கண முரன்றிடை நொறுங்காய்க் கூடி யிட்டன கொடுமுடித் துறுகற்கள் குளிர்ந்தாங் காடி யிட்டன வனதெய்வ மரியுரு வுடையா னோடி யிட்டன னொளிவரை முழையகத் தொளிந்தான்

711

அக்குகையில் உறைந்த மெய் அரிமா இவ்வாரவாரத்தே துயில் நீத்து எழுதல்

உலகத்தின் வீங்கிய வொளிமணிச் சுடரணி திணிதோ ணலத்தின் வீங்கிய நளிர்புக ழிளையவன் விரையின் நிலத்தின் கம்பமு நெடுவரை யதிர்ச்சியு மெழுவப் பிலத்தின் வாழரி யரசுதன் றுயில்பெயர்ந் ததுவே

712

திவிட்டன் முழக்கம்

ஏங்கு வாழிய விருள்கெழு முழையகத் தொளித்தா யோங்கு மால்வரை பிளந்திடு கெனவுளைந் துரவோ னாங்க மாமுழை முகத்துல கதிரநின் றார்த்தான் வீங்கு வாய்திறந் தொலித்தது விலங்கலிற் சிலம்பே

713

அக்குகைவாழ் அரிமாவின் முழக்கம்

அதிர வார்த்தலு மழன்றுத னெயிற்றிடை யலர்ந்த கதிருங் கண்களிற் கனலெனச் சுடர்களுங் கனல முதிர்வில் கோளரி முனிந்தெதிர் முழங்கலி னெரிந்து பிதிர்வு சென்றது பெருவரை பிளந்ததப் பிலமே

714

எரிந்த கண்ணிணை யிறுவரை முழைநின்ற வனைத்தும் விரிந்த வாயொடு பணைத்தன வெளியுகிர் பரூஉத்தாள் சுரிந்த கேசரஞ் சுடரணி வளையெயிற் றொளியா விரிந்த தாயிடை யிருணிண்றங் கெழுந்ததவ் வரியே

715

அவ்வரிமா வெளிப்படுதல்

தாரித் திட்டதன் றறுகண்மைக் குணங்களி னுலகை வாரித் தீட்டிவண் வந்ததோ ரரியென மதியாப் பூரித் திட்டதன் பெருவலி யொடுபுக ழரிமாப் பாரித் திட்டது பனிவிசும் புடையவர் பனித்தார்

716

திவிட்டன் அவ்வரிமாவைப் பிளந்து கொல்லுதல்

அளைந்து மார்பினு ளிழிதரு குருதியைக் குடிப்பா னுளைந்து கோளரி யெழுதலு முளைமிசை மிதியா வளைந்த வாளெயிற் றிடைவலித் தடக்கையிற் பிடித்தான் பிளந்து போழ்களாய்க் கிடந்ததப் பெருவலி யரியே

717

சூளாமணி, -1-22

   அரசே! நீ சினந்தாலும் நினக்கு ஓர் உறுதி கூறுவேன் எனல்

நெறியி னீதிக்க னேரிவை யொப்பவு மறிதி நீயவை நிற்க வழன்று நீ செறுதி யேனுஞ்செம் பொன்முடி மன்னவோர் உறுதி யானுரைப் பானுறு கின்றதே

623

அச்சுவக்கண்டனும் அங்ஙனமாயின் அவ்வுறுதி யாது கூறுதி எனல்

என்ற லும்மிணர் வேய்முடி மாலையா னன்று சொல்லுக வென்று நகைமணிக் குன்ற மன்னதிண் டோ ண்மிசைக் குண்டலஞ் சென்று மின்சொரி யச்செவி தாழ்த்தினான்

624

நிமித்திகன் கூறல்

பூமி மேற்புரி சைம்மதிற் போதன நாம நன்னக ராளு நகைமலர்த் தாம நீண்முடி யான்றன் புதல்வர்கள் காம வேளனை யாருளர் காண்டியால்

625

இதுவுமது

ஏந்து தோளவ ருள்ளிளை யானமக் காய்ந்த தொல்பகை யாகுமென் றேயுறப் போந்தொர் புன்சொ னிமித்தம் புறப்பட வேந்த யான்மனத் தின்மெலி கேனரோ

626

அச்சுவக்கண்டன் நிமித்திகன் கூற்றைத் தடுத்தல்

முத்த நிண்முடி யான்மூன்ன மற்றதற் கொத்த வாறுணர்ந் தீயென வென்செயு மைத்த கைமனத் தன்மணித் தன்னெனக் கைத்த லங்கதிர் வீச மறித்தனன்

627

அச்சுவக்கண்டன் கூறுதல்

மிகையின் வந்தவிச் சாதர வேந்தர்தந் தொகையை வென்றவென் றோளுள வாப்பிற பகையி னிப்படர்ந் தென்செயு மென்றன னகைகொ ணீண்முடி நச்சர வம்மனான்

628

அச்சுவக்கண்டனின் சினமொழிகள்

மாசி லாலவட் டத்தெழு மாதரும் வீச விண்டொடு மேருத் துளங்குமோ பேசின் மானிடப் பேதைக ளாற்றலா லாசி றோளிவை தாமசை வெய்துமோ

629

இதுவுமது

வேழத் தின்மருப் புத்தடம் வீறுவ வாழைத் தண்டினு ளூன்ற மழுங்குமோ வாழித் தானவர் தானையை யட்டவென் பாழித் தோள்மனித் தர்க்குப் பணியுமோ

630

வேக மாருதம் வீசவிண் பாற்சிறு மேக சாலம் விரிந்தெதிர் செல்லுமோ வேக மாயவென் சீற்றமஞ் சாதெதி ராக மானுடர் தாமசை கிற்பவோ

631

குலிச மிந்திரன் கொண்டு பணிக்கு மேன் மலையின் மாசிக ரங்களும் வீழ்த்திடு நிலைய வெஞ்சுட ராழி நினைப்பனேற் றொலைவில் வானவர் தோளுந் துணிக்குமே

632

விச்சை மற்றவர் தம்மை விடுப்பதோ ரிச்சை யென்கணுண் டாமெனின் யாவரே யச்ச மின்றி நிற் பாரந் நிமித்த நூல் பொச்ச லாங்கொல் புலந் தெழு நீர்மையாய்

633

புலவர் சொல்வழி போற்றில னென்பதோ ரலகிற் புன்சொலுக் கெஞ்சுவ னல்லதே லுலக மொப்ப வுடன்றெழு மாயினு மலைவன் மற்றதன் கண்மதிப் பில்லையே

634

ஆத லாலாதற் கேற்ற தமைச்சர்க ளோதி யாங்குணர்ந் தீகவென் றொட்டினான் யாதுந் தன்கணல் லார்செயற் கேன்றதோ ரேத முண்டெனு மெண்ணமில் லாதவன்

635

அச்சுவக் கண்டன் அமைச்சர் கூறுதல்

அலங்க லாழியி னானது கூறலுங் கலங்கு நூற்கரு மத்தொழின் மாக்கடம் புலங்கொள் சூழ்ச்சிய ராகிப் புகன்றன ருலங்கொள் தோளவ னுக்குணர் வாயினார்

636

எரியுந் தீத்திர ளெட்டுணைத் தாயினுங் கரியச் சுட்டிடுங் காந்திக் கனலுமேற் றெரியிற் றொல்பகை தான்சிறி தாயினும் விரியப் பெற்றபின் வென்றிடு கிற்குமே

637

முட்கொணச்சு மரமுளை யாகவே யுட்கி நீக்கி னுகிரினுங் கொல்லலாம் வட்கி நீண்டதற் பின் மழு வுந்தறு கட்கு டாரமுந் தாங்களை கிற்பவோ

638

சிறிய வென்றிக ழார்பகை சென்றுசென் றறிய லாவவன் றாலணி மாமலர் வெறியும் வேரியும் விம்மி விரிந்துதேன் செறியுந் தொங்கற்செம் பொன்முடி மன்னனே

639

அரிமஞ்சு என்னும் அமைச்சன் கூறுதல்

அஞ்சி நின்றவர் கூறிய பின்னரி மஞ்சு வென்பவன் சொல்லுமற் றாங்கவன் செஞ்செ வேபகை யாமெனிற் றேர்ந்துகண் டெஞ்சி றொல்புக ழாய்பின்னை யெண்ணுவாம்

640

இதுவுமது

பகைய லாதவ ரைப்பகை யாக்கலும் நகையி றீமனத் தாமரை நண் பெண்ணலு முகையின் வேய்ந்தமென் மொய்ம்மலர்க் கண்ணியாய் மிகையின் மற்றவை பின்னை வெதுப்புமே

641

அரிமஞ்சு கூறும் சூழ்ச்சி

அறியத் தேறுந் திறத்ததெவ் வாறெனிற் றிறையிற் கென்று விடுதும்விட் டாற்றிறை முறையிற் றந்து முகமன் மொழிந்தெதிர் குறையிற் கொற்றவ குற்றமங் கில்லையே

642

அச்சுவக்கண்டன் மகிழ்ந்து தூதுவிடுதல்

என்ற லும்மிது நன்றென வேந்தொளி நின்ற நீண்முடி நீடிணர்க் கண்ணியான் சென்று தூதுவர் தாந்திறை கொள்கென வென்றி வேலவன் மேல்விடை யேயினான்

643

அத்தூதர்களின் பண்பு

ஊட்ட ரக்குண்ட கோலரொண் கோலத்த ரோட்ட ரும்பொறி யொற்றிய வோலையர் நாட்டி யம்முணர் வாரொரு நால்வர்சேண் மோட்டெ ழின்முகில் சூழ்நெறி முன்னினார்

644

வேறு - தூதர் போதன நகரத்தை எய்துதல்

தீதறு தென்மலை மாதிர முன்னுபு தூதுவர் சூழ்சுடர் சூடிய சூளிகை யோதின ரோதி யுலப்பற வோங்கிய போதன மாநகர் புக்கன ரன்றே

645

அந்நகரச் சிறப்பு

செஞ்சுடர் மின்னொளி சென்று பரந்திட மஞ்சொடு வைகிய மாமணி மாளிகை வெஞ்சுடர் வீதி விலக்குவ கண்டுதம் விஞ்சையர் செல்வம் வெறுத்தன ரன்றே

646

இதுவுமது

முரி முழாவொலி விம்மி முரன்றெழு காரி மிழார்கலி யான் மயி லாலுவ சோரி முழாவிழ விற்றெரு துற்றபின் சீரி மிழாற்பொலி வெய்தினர் சென்றே

647

சூளிகை சூடிய சூல விலைத்தலை மாளிகை மேன்மழை மாமுகில் போழ்தலின் னீளிய நீரரு வித்திரள் வீழ்வன காளைக டாதைந கர்ப்பல கண்டார்

648

கூடுநர் கோவை மணிக்கலை யுக்கவு மூடினர் சிந்திய வொண்சுடர் மாலையு மூடிய மூரி நெடுந்தெரு வொப்பவு மூடு செலற்கரி தாயிட ருற்றார்

649

மூரிநடைக்களி யானை மதத்தினொ டேரி னடைக்கலி மாதம் விலாழியு மோரி நுரைப்ப வுகுத்த பெருங்கடை வேரி வெறிக்கள மொப்பது கண்டார்

650

தூதர்கள் அரண்மனையை அடைதல்

வண்டு படக்குவ ளைப்பிணை நக்கலர் விண்ட மதுப்பரு கிக்களி யின்மதர் கொண்டு நடைக்களி யன்ன மிரைப்பதொர் மண்டு புனற்புரி சைப்பதி சார்ந்தார்

651

கோயின் முகத்தது கோடுயர் சூளிகை வேயின் முகத்ததின் மாமழை வீழ்வது ஞாயின் முகத்த நகைத்திரண் முத்தணி வாயின் முகத்து மடுத்திது சொன்னார்

652

தூதர்கள் தம் வருகை அறிவிக்கும்படி வாயிலோனுக் குரைத்தல்

வேய்தலை நீடிய வெள்ளி விலங்கலி னோய்தலி லொண்சுட ராழியி னான்றமர் வாய்தலி னின்றனர் வந்தென மன்னன்முன் நீதலை சென்றுரை நீள்கடை காப்போய்

653

பயாபதி தூதர்களை அழைத்துவரப் பணித்தல்

என்றவர் கூற விருங்கடை யானடி னான்றென நாறொளி நீண்முடி யானடி மன்ற வணங்கி மொழிந்தனன் மன்னனும் ஒன்றிய போதக என்ப துரைத்தான்

654

தூதர் பயாபதிக்கு ஓலை கொடுத்தல்

பொன்னவிர் நீள்கடை காவலன் போதக வென்னலி னெய்தி யிலங்கொளி நீண்முடி மன்னவன் வார்கழல் வாழ்த்திமடக்கிய சொன்னவி லோலைகை தொழுதன ரீந்தார்

655

அந்த ஓலையைப் படித்தல்

வாசகன் மற்றது வாசினை செய்தபின் மாசக னீள்முடி மன்னவன் முன்னிவை தேசக மூசிய வாழியன் சீர்த்தம ரோசைக ளோலை கொடொப்ப வுரைத்தர்

656

இதுமுதல் 6 செய்யுள்கள் தூதர்கள் கூறும் செய்தி

ஊடக மோடி யெரிந்தொளி முந்தூறு மாடக மாயிர கோடியு மல்லது சூடக முன்கையர் தோடக மெல்லடி நாடக ராயிர நாரியர் தம்மையும்

657

தெண்டிரை சிந்திய சங்கொடு செங்கதி ரெண்டர னம்பவ ழக்கொடி யீட்டமும் கண்டிரள் முத்தொடு காழகி லந்துகில் பண்டரு நீரன வும்பல் பண்டமும்

658

வெண்கதிர் முத்தகில் வேழ மருப்பொடு கண்கவர் சாமரை வெண்மயி ரின்கணம் தண்கதிர் வெண்குடை யாய்தரல் வேண்டுமி தொண்சுட ராழியி னானுரை யென்றார்

659

வேறு - பயாபதியின் மனநிலை

வேந்தன்மற் றதனைக் கேட்டே வெற்றுவ னெறிந்த கல்லைக் காந்திய கந்த தாகக் கவுட்கொண்ட களிரு போலச் சேந்தவ ருரைத்த மாற்றஞ் சிந்தையு ளடக்கி வைத்து நாந்தகக் கிழவர் கோமா னயந்தெரி மனத்த னானான்

660

இதுமுதல் 5 செய்யுள்கள் பயாபதியின் சிந்தனை

கருத்துமாண் குலனுந் தேசுங் கல்வியும் வடிவுந் தம்மில் பொருத்தினாற் பழிக்க லாகாப் புலைமைமிக் குடைய ரேனு மொருத்தனுக் கொருத்தன் கூறக்கேட்டுற்றுச் செய்து வாழத் திருத்தினா னிறைவ னேகாண் செய்வினைக் கிழவ னென்பான்

661

மதியினை மலரச் சூழ்ந்து வருந்தித்தாம் படைக்கப் பட்ட நிதியினை நுகர்ந்து மென்று நினைத்தினி திருந்த போழ்திற் பதியினைக் கலக்கிச் சென்று பறித்துத்தாம் பிறர்க்கு நீட்டும் விதியினை விலக்க மாட்டா மெலிபவால் வெளிய நீரார்

662

ஓளியினாற் பெரிய னாய வொருவனுக் குவப்பச் செய்தோ ரளியினால் வாழ்து மென்னும் மவாவினு ளழுந்து கின்றாம் தெளியநா மிதனைக் கண்டும் செய்வினைத் திறங்க ளோரா மளிய மோ வளியஞ் சால வறிவினாற் பெரிய மேகாண்

663

அன்றுநா முயலப் பட்ட வினைகள்மற் றனைய வானா லின்று நா மவலித் தென்னை யினிச்செய்வ தெண்ணி னல்ல வென்றியான் விளங்கு மாழி யவர்கட்கு மேலை வேந்த ரொன்றியாங் குவப்பித் தாண்ட துரைப்பக்கேட் டுணர்ந்தா மன்றே

664

பயாபதி தூதர்க்கு முகமன் மொழிதல்

என்றுதன் மனத்தி னெண்ணி யிலங்குகோற் கைய ராகி நின்றகே சரரை நோக்கி நிலமன்ன னனைய சொன்னர்க் கொன்றியா மிங்க ணுள்ள தொருப்படுத் துய்ப்பக் கொண்டு சென்றுறு மிறவர்க் கெம்வா யின்னுரை தெரிமி னென்றான்

665

பயாபதி தன் மக்களறியாதபடி திறைப்பொருள் செலுத்த நினைத்தல்

ஆளிகட் கரச னன்ன வரசர்கோ னதனைக் கூறி வாளிவிற் றடக்கை வெம்போர் மணிவரை யனைய மார்பிற் காளைக ளிதனைக் கேட்பிற் கனல்பவா லவரை யின்னே மீளுமா றமைப்ப னென்று வேண்டுவ விதியி னீந்தான்

666

இதுமுதல் ஐந்து செய்யுள்கள் ஒருதொடர், பயாபதி திறை நல்குதல்

செய்யவாய்ப் பசும்பொ னோலைச் சீறடிப் பரவை யல்கு லையநுண் மருங்கு நோவ வடிக்கொண்ட குவவுக் கொங்கை வெய்யவாய்த் தண்ணெ னீலம் விரிந்தென விலங்கி நீண்ட மையவா மழைக்கட் கூந்தன் மகளிரை வருக வென்றான்

667

அணிமுழா வனைய தோளா னருளிய தறிந்த போழ்தின் மணிமுழாச் சிலம்பக் கொண்ட மண்டல வரங்கி னங்கண் குணிமுழாப் பெயர்த்த பணி குயிற்றுத லிலயங் கொண்ட கணிமுழ மருங்குற் பாடற் கலிப்பிவை தவிர்த்துச் சென்றார்

668

மஞ்சிடை மதர்த்த மஞ்ஞை வான்குழா மென்ன வாங்கண் வெஞ்சுடர் விளங்கு மாடத் திடைநிலை விரவித் தோன்றி வஞ்சிநன் மருங்கு னோவ மணிநகைக் கலாவ மின்னச் செஞ்சுடர் சிலம்பு பாடத் தேன்றிசை பரவச் சேர்ந்தார்

669

மாடெலா மெரிந்து மின்னும் வயிரக்குண் டலத்தோ டம்பொற் றோடுலாந் துளங்கித் தோன்றுஞ் சுடிகைவாண் முகத்து நல்லார் பாடலா னரம்பின் தெய்வம் படிவங்கொண் டனைய நீரா ராடலா லரம்பை யொப்ப ரவரிலா யிரரை யீந்தான்

670

காய்ந்தொளிர் பவழச் சாதிக் கடிகைகள் காண மின்னுப் பாய்ந்தெழு சுடர்ச்சங் கீன்ற பருமணித் தரளக்கோவை யேந்தொழிற் காக துண்ட மருப்பிணை கவரிக் கற்றை யாய்ந்தொழின் மகரப் பூணா னுவப்பன வனைத்து மீந்தான்

671

பயாபதி திறை நல்கியதை விசயதிவிட்டர்கள் காண்டல்

அஞ்சுடர் வயிரப் பூணா னருளினான் விடுப்ப வாங்கண் விஞ்சையர் விமானத் தோற்ற மேலருங் கலங்க ளேற்றிச் செஞ்சுடர் திலகச் செவ்வாய் மகளிரை விமானஞ் சேர்த்திக் கஞ்சிகை மறைக்கும் போழ்திற் காளைக ளதனைக் கண்டார்

672

திவிட்டன் அந்நிகழ்ச்சியை வினாதல்

என்னிது விளைந்த வாறித் தூதுவர் யாவ ரென்று கன்னவில் வயிரத் திண்டோ ட் கடல்வண்ணன் வினவ யாரும் சொன்னவின் றுரைக்க மாட்டார் துட்கென்று துளங்க வாங்கோர் கொன்னவில் பூதம் போலுங் குறண்மக னிதனைச் சொன்னான்

673

குறளன் கூற்று

அறைகழ லரவத் தானை யச்சுவக் கிரீவ னென்பா னிறைபுக ழாழி தாங்கி நிலமெலாம் பணிய நின்றான் திறைதர வேண்டும் என்று விடுதரச் செருவந் தானை யிறைவனு மருளிச் செய்தா னிதுவிங்கு விளைந்த தென்றான்

674